WIERSZowisko

(pod redakcją Józefa Barana)

I bywają spotkania błyskawice odsłaniające prawdziwą twarz bliźniego, spotkania zbliżające nas do siebie, prześwietlające nasze życie wewnętrzne jak rentgen.
Czy nie zdarzały się wam takie podróże pociągiem, samolotem, autobusem, kiedy w ciągu paru godzin rozmowy ktoś obcy stawał się niesamowicie bliski? Choć oczywiście każdy z nas też przeżył zapewne takie chwile, gdy ktoś bliski - wystarczyło o jedno słowo, zdanie za dużo - stawał się bardzo odległy; daleka, obca planeta życia krążąca po innych trajektoriach.
Jeden z moich wierszy nazywa się "List do męża zamieszkałego w tym samym pokoju"...
Problem osamotnienia, jak i radości i ciepła wiążącego się z autentycznym spotkaniem z drugim, bliskim człowiekiem były zawsze jednym z tematów sztuki, w tym także poezji.
Podejmują go również w swoich wierszach dwie prezentowane poniżej poetki: Barbara Paluchowa z Piwnicznej (dziękuję za świetny tomik "Na moim drzewie") i Danuta Kobyłecka z Pakoszowic (oprócz drukowanego poniżej wiersza, moją uwagę zwrócił również piękny liryk Pani pt. "Pod Starobociańskim").
\
*Barbara Paluchowa

Podróż

W podróż do drugiego człowieka
trzeba zabrać
sporą szpulę nici porozumienia
klucz otwartej dłoni
składany wachlarz uśmiechu
przyda się również światełko
szczerego spojrzenia
lina chęci pomocy w potrzebie
miodna kropla pociechy
ponadto nie należy zapomnieć
o szalu cierpliwości
podróż bywa długa
i żadnej pewności
że u jej kresu
dotrze się do człowieka
i że nam otworzy
\
*Danuta Kobyłecka

Bliźni

Cieszę się twym powodzeniem
Czy cieszysz się moim
Dlaczego chłodny uśmiech
Twarz twoja zdobi
Gdy mówię i patrzę ci w oczy
Uścisk dłoni nieszczery
Choć mą całą zamyka
Przełykasz słowa prawdziwe
Półprawdy sprzedajesz wygodne
Byle z wiatrem
Byle z pleców na plecy
Cokolwiek powiesz
Od szczerości będzie dalekie