WIERSZowisko

(pod redakcją Józefa Barana)

Metafora to iskra zapalająca w czytelniku lont skojarzeń.
"Małe zdarzenia codzienności spotykają się z pytaniami o wielką i wieczną, nie dającą się przeniknąć tajemnicą istnienia" - napisał trafnie recenzent wydawnictwa o wierszach z najnowszego tomiku "Podobieństwo" Bogusława Żurakowskiego, byłego wieloletniego prezesa krakowskiego oddziału SPP.
Bogusław Żurakowski jest poetą ważącym słowa, mistrzem skrótu, lakonicznej formy bogatej w skondensowane znaczenia.
Urodził się w Stanisławowie w 1939 roku, od 1978 mieszka w Krakowie. Poeta, krytyk, literaturoznawca, profesor w instytucie Pedagogiki UJ, autor kilkunastu tomików i paru książek eseistycznych.
Jego ostatni tom "Podobieństwo" wydany w Księgarni Akademickiej otwiera serię wydawniczą "Krakowska Biblioteka SPP". Na okładce znajduje się reprodukcja obrazu Jerzego Feinera "Mistyczna uczta mędrców" doskonale konweniującego z wierszami, w których autor stara się wyrazić to, co wydaje się z pozoru niewyrażalne.

Bogusław Żurakowski

Panta rhei
Odbicie drzewa w rzece. Wyrazistość.
Zielony dom pulsuje w pamięci.
Przeznaczenie
Cicha gra ze starością:
Udajemy że nas nie ma.
A gdy stoimy twarzą
W twarz, nie chcę, by spotkały się
Nasze oczy. Jej wzrok
Jest bardzo przenikliwy.
Nie ukryję się przed powodzią.
Koniec, początek roku
Kończy się karnawał.
Czapki z głów panowie.
Połączeni
Na rogu ulicy - gabloty.
Na każdej człowiek ze słuchawką
Przy twarzy. Dalej -
Kolejka milczących.
Lot
Lecisz nad oceanem chmur,
Przedzierasz się przez gałęzie,
Wciąż zmierzasz do wnętrza.
Skrzydła w kryształowej lawie
Drżą jak w czasie spadania.
Z dymu wynika płomień. Promień.
Obserwacja
Zdarzyło się że synogarlica na parapecie
Zagląda do mieszkania filozofa.
Na meblach rozsiadły się koty:
Białe, rude, czarne.
Ich oczy fosforyzują.