WIERSZowisko

(pod redakcją Józefa Barana)

Można by poprzeć to rozumowanie wieloma przykładami z historii literatury: poeci romantyczni umierali młodo, genialny Rimbaud pisał wiersze tylko przez parę lat, jako młodzieniec... Ale zdarzały się i sytuacje odwrotne. Znakomite, a niekiedy najlepsze wiersze powstawały pod piórami nestorów poezji. Wystarczy przywołać polskie przykłady: Staffa, Iwaszkiewicza, Miłosza, Świrszczyńskiej, Kamieńskiej.
Zdarzały się też debiuty w późnym wieku; tu przywołam Leszka Czujachowskiego, mieszkającego w Idaho i wykładającego jako profesor chemię organiczną - dziś autora wielu już tomików polskich i angielskich, czy... prezentowanej dzisiaj na tych łamach Zdzisławy Felińskiej, przez lata pracującej w Wydawnictwie Literackim.
Wiersze krakowianki są dowodem na to, że liryce - a nie tylko prozie - przydaje się również dojrzałość, mądrość, doświadczenie. Tomiki "Z podciętymi skrzydłami" i "Mój gorzki taniec" wydane przez Konfraternię Poetów zawierają sporo dobrych wierszy, pełnych powagi i zadumy nad fenomenem ludzkiej istnienia, przemijania, radości i cierpienia.
Zdzisława Felińska
Jeszcze się tu pętam
Jeszcze się tu pętam
Jeszcze się w zwierciadłach
Chłodnych ros przeglądam
Jeszcze mnie zadziwia
Każdy pęd zieleni
Każdy promień światła
I świergot przed świtem
I nieba skłon ciemny
Jeszcze mi to wszystko
Nie spłowiało w duszy
I jeszcze ból ludzki
Każdym nerwem wzruszy
Przyszłam tu
Przyszłam tu z daleka
przyszłam nieproszona
na ułamek czasu
krótszy od zdziwienia
przyszłam tu na chwilę
żeby olśnić oczy
ciału podać rozkosz
duszy sens istnienia
Za późno
Przeszła chmurą młodość
Jak ptak przeleciała
Deszcz ją smagał i lżył
Echo błądzi po niej
Skurczył się czas wysechł
Jak ziarenko pieprzu
I dziś wiem na pewno
Że jest już za późno
Za późno na młodość
Na stroje i bale
Na wszystko za późno
Tylko na cierpienie
Było wciąż za wcześnie
Zanim padnie słowo
Nim się wykluje
Obrośnie w piórka
Na język padnie
Zanim do lotu
Złoży skrzydełka
Wygładź wyszlifuj
Z naleciałości
Wypuść Skowronkiem