Wierszowisko

Autor 30 książek, laureat wielu prestiżowych nagród, w tym m.in. Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, postanowił przypomnieć swoje najwcześniejsze wiersze i zderzyć je z ostatnimi przez siebie napisanymi. Ciekawa konfrontacja.

Pozwala prześledzić ewolucję poetyki krakowskiego autora. We wczesnych wierszach zwracają uwagę wiersze miłosne, które pojawiają się też w "seniliach", pytania egzystencjalne i eschatologiczne, a także - obecny zawsze u Elektorowicza - temat historii dziejącej się na naszych oczach. Lubię wiersze miłosne Leszka, dedykowane jego miłości życia - Marii. Ich małżeństwo to rzadki w sferach artystycznych przypadek szczęśliwiej i długiej miłości. Gratuluję Leszku tak długiego utrzymywania się w poetyckiej formie!

LESZEK ELEKTOROWICZ

MOŻLIWE?
(z cyklu "Juwenilia")
Tak marzyć aby z zapytaniem
tak ujrzeć abyś była z marzeń
tak słyszeć aby nie pomniejszyć
tak dotknąć aby nie obnażyć

tak kochać aby mieć i tęsknić
tak posiadać aby pragnąć stale
tak patrzeć aby zawsze mało
tak płonąć aby się nie spalić

DATY
Datują swoje wiersze
poeci i nie
pedanteria z megalomanią w tle
z nadzieją że kiedyś
za kilka dekad od biedy
odsłonią się
jak w nowym okresie kredy
lądy zalane
dzieła zapomniane
zamazane nazwiska
czytelne z bliska
może zajrzy kto
jak do groty w Lascaux

PATRZĄC
Taka jesteś jasna
moja złotowłosa
twoje lśniące ciało
jest jak puch anielski
z rzęs twoich cienia
blask strumienia tryska
ważą się nade mną
twoich bioder wiosła