Wierszowisko

Przysłała mi swój nowy, szósty tomik pt. „Skala niepewności” poetka z Krakowa – Zdzisława Felińska. Twórczość poetycką – jak czytam na okładce rozpoczęła w 1959 roku, potem zarzuciła pisanie. Pochodzi ze Śląska.

Od 1989 r. drukuje swojej teksty w prasie i wydawnictwach (debiutowała w „Dzienniku Polskim”). Jej wiersze towarzyszą kolejom jej losu, codziennej krzątaninie wrażliwości i wyobraźni, temu co dobre i co złe. Z dużą sympatią obserwuję jej kolejne etapy wędrówki przez czas i przestrzeń zapisane w wierszach.

***

ZDZISŁAWA FELIŃSKA
STARZEC Z WIZYTĄ U LEKARZA

Odwiedza gabinety

poddaje się próbie

klasyfikującej

starcze ułomności

dokładnie zliczone

zaszufladkowane

zgodnie z wytycznymi

najnowszej medycyny

i wtedy najchętniej

wolałby się schować

w jakąś mysią dziurę

wybiec z gabinetu

albo się ulotnić

jak roztwór kamfory

i mieć święty spokój

MIŁOŚĆ JAK ŚLEPIEC

Miłość jak ślepiec

niczego nie widzi

wierzy na słowo

i ufa słowom

ufa w ich dobro

które się przed nią

rozchyla jak pąk

cudownego kwiatu

TRZEPOT ĆMY

I tak krok po kroku

doszłam do starości

jak lot ćmy do światła

robię sobie wymówki

że tu jeszcze się plączę

znosząc jej zawiłości

gdy syn dawno w zaświatach

nierozwiązywalne

są zagadki losu

– być może niebiosa

mają w tym swoje racje –

ale tu sieroctwo

cierniami obrasta

ani się z tym zgodzić

ani to pojąć

więc tylko ćmy trzepot