Wierszowisko

Inżynier (szef firmy), myśliwy (hobby), autor kilku interesujących tomików. Lesiński wart jest pochwały. Pisze wiersze mądre, obrazowe, przejrzyste, proste, a równocześnie od serca. Czasami bywa zbuntowany i przekorny.

Oto dwa, będące obrachunkiem z życia. Ich autor zdążył nagromadzić w przeciągu 70 lat tyle doświadczeń, że ma od siebie coś ciekawego do powiedzenia. Zaprzecza tezie, że poezja jest pisana przez młodych i dla młodych.

***

KRZYSZTOF J. LESIŃSKI

***

urodziłem siebie
wiele razy

posadziłem drzewo
wokół niego
zbudowałem świat

wiem już
że to nie ja
zdobyłem Troję
że nie pyta się
nasienia o pozwolenie
na siew

wraz z dniem
kłaniam się słońcu
nocą
podążam za księżycem

piszę samotnością
piórem
ze złamanego skrzydła

tulę się do obłoków
dziękuję nadziei
za obietnicę

***

w samotności biorę w dłonie
moje stare skołatane serce

oceniam swoje trafne dokonania
i fatalne decyzje
zaniechania oraz pomyłki

bawię się w grę:
„co by było gdybym…”

myślę z żalem
ale bez strachu
o zbliżającej się śmierci

ze wzruszeniem wracam
do pierwszej miłości
która z upływem czasu
staje się droższa
i bliższa
jakby to było wczoraj

serce w dłoni bije szybciej
i po chłopięcemu uśmiecha się
do dziewczyny w ostatniej ławce
(X 2014)