Wierszowisko

W Centrum Kultury i Kształcenia Ustawicznego Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie został ogłoszony I Ogólnopolski Konkurs Poetycki im. Hugona Kołłątaja, bo jak się okazuje, ten czcigodny mąż stanu i polityk pisywał też wiersze w czasie 9-letniego pobytu w więzieniu w niewoli rosyjskiej.

Nadesłano 83 zestawy. W jury zasiadali Jadwiga Malina, Eligiusz Dymow­ski i Magdalena Wegrzynowicz-Plichta. Poeci uhonorowani najwyższymi laurami to: Anna Pili­szewska (I nagroda), Bogdan Nowicki (II), Katarzyna Kowalewska (III).

Nagrodę specjalną otrzymała studentka Uniwersytetu Rolniczego Anna Kubasiak, której wiersz publikuję poniżej, ponieważ najbardziej mi się spodobał. Były też liczne wyróżnienia.

***

ANNA KUBASIAK
GLADIATOR
Budzę się kiedyś pewnego ranka
Śnieg
Czarną ziemię jak całun przykrywa
I nasze ślady
Przeszłość zatopiona w śnieżnej brei
Pojawia się ON
Mały przebiśnieg
Niestraszna mu śniegowa obecność
Roztapia mroźną skorupę
I patrzy w stronę słońca
On jeden wie
Jego uśmiech zwiastuje
Moją wiosnę

***

BOGDAN NOWICKI
UŚPIONE
Drzewo świętojańskie
ma okres uśpienia 15 lat;
nasiona lotosu – 800 lat;
Zamrożony arktyczny łubin
Trwa w stanie uśpienia
Do 10 000 lat…

A ja?

***

I jeden z wierszy wyróżnionych w konkursie:

JOLANTA SAK
BEZSILNOŚĆ
we śnie wciąż biegnę
stojąc wiecznie w miejscu
biegnę zdyszana
wciąż prędzej i prędzej
nie mogąc stóp oderwać od ziemi
staram się z całych sił
lecz wrosłam
w tę glebę
ugrzęzłam
zapadłam się
już bym musiała
wyrwać całą siebie
i krzewy i drzewa
nawet to co w niebie