Wisła Kraków. Wiktor Szywacz z profesjonalnym kontraktem, wsparciem rodziny i marzeniem o debiucie w pierwszej drużynie

Z senioriami „Białej Gwiazdy” miał okazję trenować w poprzednie wakacje – przez dwa tygodnie. Wystąpił też w sparingu z Puszczą Niepołomice. Zdaje sobie sprawę, że droga do pierwszego zespołu będzie trudna, ale jest dobrej myśli.

- Wiem, że muszę poprawić przede wszystkim trzy elementy: szybkość, grę prawą nogą i utrzymywanie piłki. Chciałbym być liderem drużyny, dlatego muszę być pewniejszy siebie na boisku. Nad podaniami czy strzałami muszę oczywiście pracować cały czas. Kiedyś grałem na skrzydle i w ataku, teraz występuję w środku pola – jako ósemka lub dziesiątka. A jeśli byłaby taka potrzeba – także na pozycji numer sześć – zapewnia.

- Wiktor jest inteligentnym zawodnikiem, ma dużą intensywność gry, dobrze gra lewą nogą, pracuje nad muskulaturą, zaczyna nabierać męskich kształtów – chwali Kacpra jego trener w zespole CLJ U-18 Adrian Filipek. Ale dodaje: - Wie, że dla niego jest to ostatni dzwonek, by zaistnieć w wielkiej piłce, by grać w ekstraklasie.

Wiktor urodził się 6 czerwca 2002 roku w Krakowie. Za piłką uganiał się od małego. Futbolem zaraził go o siedem lat starszy brat Remigiusz. Mimo sporej różnicy wieku razem grywali na szkolnym boisku. - Brat brał mnie do swej drużyny, żeby rywale mnie nie skopali. Tata Robert dbał o to, abym miał dobrą technikę użytkową – mówi.

Obaj bracia mieli dobry wzór – ich tata przed laty był zawodnikiem Wisły i Hutnika. Grywał na środku lub boku pomocy. Dziś jest piłkarskim menedżerem, m.in. właśnie młodszego syna. Bracia mogą też liczyć na fachową pomoc mamy Katarzyny, która jest pielęgniarką, specjalistką w zakresie leczenia ran.

Wiktor trafił do Wisły w wieku 6 lat podczas zajęć naborowych. Potem pokonywał kolejne szczeble piłkarskiego wtajemniczenia. W 2015 roku został wybrany graczem sezonu wiślackiej Akademii Piłkarskiej. Zdobywał z kolegami mistrzostwo Małopolski młodzików, trampkarzy starszych i trampkarzy, z powodzeniem grał w turniejach międzynarodowych. W jednym z sezonów uczestniczył w rozgrywkach U-13, U-14 i U-15 oraz w turnieju w Szwecji w kategorii U-12.

W minionym sezonie, skróconym o połowę z powodu pandemii koronawirusa, wystąpił w 15 spotkaniach CLJ U-18, strzelając trzy bramki i zaliczając dwie asysty.

- Najmilej wspominam mecze w Zabierzowie z Lechem Poznań i Arką Gdynia. W pierwszym wszedłem na boisku w 46 minucie i ustaliłem wynik na 2:2, w drugim miałem asystę przy golu Kacpra Wydry w 90 minucie, ale rywale zdołali wyrównać. Niektóre spotkania w moim wykonaniu były słabe. Brakowało mi stabilizacji formy – opowiada Wiktor, który zaliczył też jeden występ w rezerwach Wisły w IV lidze (w maju zespół ten został zawieszony z powodu oszczędności czynionych w klubie w związku z pandemią).

Wspomniany Remigiusz Szywacz był zawodnikiem Wisły do 20 roku życia. Grywał w juniorach, Młodej Ekstraklasie i III-ligowych rezerwach. Potem zaliczył występy w Motorze Lublin, Kotwicy Kołobrzeg, GKS Tychy, Stomilu Olsztyn, Garbarni Kraków, a od roku jest graczem I-ligowej Olimpii Grudziądz. Ciągle szukał miejsca, gdzie mógłby wykazać się swoimi umiejętnościami. Jest obrońcą – nominalnie lewym, rzadziej – środkowym.

Bracia nawzajem sobie kibicują, pomagają. - Remek udzielał mi rad, kupował mi odżywki. Tłumaczył, jak powinienem się zachować w danej sytuacji na boisku. Mam w nim bardzo duże oparcie. Ja też komentowałem jego występy, bo oglądałem je w Polsacie Sport, który transmitował mecze pierwszej ligi – mówi Wiktor.

Ponieważ obaj weekendy mieli przeważnie zajęte, nie oglądali swych występów „na żywo”. - Ostatni raz brata na boisku widziałem z trybun, gdy grał w Garbarni (w rundzie wiosennej w 2019 roku – przyp.). Rodzice jeździli do niego do Grudziądza lub na niektóre mecze wyjazdowe. Remek moje występy oglądał na portalu „Łączy nas piłka” i na wideo, które mu wysyłałem – opowiada Wiktor.

Pytany o tym, czym się różnią jako piłkarze, Wiktor odpowiada: - Ja więcej myślę na boisku, analizuję sytuacje, a lepiej zbudowany Remek dobrze gra pod względem fizycznym, lepiej się spisuje w pojedynkach w defensywie. Marzę, żeby kiedyś zagrać przeciwko niemu.

Wiktor jest uczniem XVIII LO w Krakowie. Wcześniej chodził do gimnazjum, w którym była klasa sportowa „Białej Gwiazdy”. - Z 25 chłopaków, którzy w niej się uczyli, tylko ja gram w Wiśle – chwali się. W przyszłym roku w III klasie czeka go matura. - Z polskiego dam sobie radę, tym bardziej, że w nauce pomoże mi kuzynka, która jest polonistką. Najbardziej boję się egzaminu z matematyki, ale myślę, że też sobie poradzę – wyznaje.

A czy da sobie radę także jako obiecujący piłkarz? - Podpisanie kontraktu z Wisłą było docenieniem mojej gry. Na treningach ciężko pracuję, żeby trener mnie zauważył. Tata mówił mi, że interesowały się mną inne kluby, ale powiedziałem mu, że od dziecka kibicuję Wiśle, dlatego gra w niej jest dla mnie priorytetem – zaznacza.

Sportowy24.pl w Małopolsce