Witaj kowaliku, zacny... murarzu!

FLESZ - Dlaczego śmieci są coraz droższe?

Choć nazwa ptaka wskazywałaby na kowalskie umiejętności, to jest zacnym murarzem o czym opowiem na końcu. Z postury przypomina krępego wróbla o dużej głowie z solidnym dziobem i mocnymi nogami. Jest znacznie ładniej ubarwiony niż wróbelek. Niebieskawy wierzch, żółtawy brzuszek i czarna przepaska na oczach. Bardzo zręcznie biega po pniu drzewa w poszukiwaniu owadów.

Wierci się z nieprawdopodobną zręcznością we wszystkich kierunkach, najczęściej zawieszony głową w dół. Pod względem tej ostatniej umiejętności kowalik jest jedynym ptakiem w Europie, który bez szkody dla zdrowia i życia może długo trzymać się w nietypowej pozycji. Nie jest miły w obejściu. Mało towarzyski. Przegania konkurentów. Ma ich wielu, co wynika ze specyfiki menu. Tak jak sikorki wyszukuje owady w szczelinach kory i na gałęziach. Zaopatrzony w solidny dziób może odrywać kawałki kory. Jednak jest zbyt słaby, by wkuwać się w drewno tak, jak czynią to dzięcioły. Jest więc ptakiem pogranicza.

Konkuruje o pokarm zarówno z licznymi sikorami jak i dzięciołami. Chętnie zajmuje porzucone dziuple dzięciołów. Na swoje potrzeby potrafi zaadaptować też rozmaite pustki w pniach drzew, a jeśli są zbyt duże to zmniejsza wlot murując otwór gliną lub mułem zmieszanym ze śliną. Póki co, przesiaduje karmniku. Wyjada słonecznik. Rozgania sikorki. Czas najwyższy powiesić połeć słoniny. Z grubą skórą dla utrzymania kowalika przy wykuwaniu tłustości.