Witaj smogu, stary przyjacielu

FLESZ - Nowa szczepionka położy kres pandemii?

Kolejny raz miałem okazję podróżować drogą biegnącą z zachodu na wschód na granicy Beskidu Wyspowego, Gorców i Żywiecczyzny. Późnym popołudniem słońce miałem za plecami a przed oczyma liczne kominy.

Gdy temperatura zaczynała spadać, ludzie zaczynają palić w piecach. Ciemne smugi dymu wpierw unoszą się na kilkanaście, kilkadziesiąt metrów w górę, by potem ścielić się równolegle do powierzchni ziemi. Dym tworzy doskonale widoczną w przeźroczystym powietrzu warstwę podświetloną przez zachodzące słońce. Jakby ktoś nałożył od góry szklaną taflę i podzielił doliny na dwie części. Tak wygląda inwersja, czyli matka smogu.

Przy bezwietrznej pogodzie i nagłym spadku temperatury zimne i ciężkie powietrze zalega tuż przy ziemi. Ponad nim układa się warstwa cieplejszego powietrza, a wyżej coraz bardziej wychłodzona atmosfera. Całość działa niczym wielka szklarnia i kumuluje wszystkie spaliny tuż nad dachami domów. Nawet jeśli piece centralnego ogrzewania pracują na niewielkiej mocy. Gdyby nie inwersja, spaliny wymieszane z powietrzem rozpełzłby się po okolicy. Jest jeszcze jedno. Odpady. Wczesna zima sprzyja tak zwanemu przepalaniu pieca. Ot, wrzucić w czeluści pieca cokolwiek palnego. Byle grzejniki chwyciły wieczorem i rankiem nieco ciepła. I to jest grzech największy o pomstę do nieba wołający.