Władysław Bartoszewski - wielka księga historii [WIDEO]

Wczoraj po południu Władysław Bartoszewski w ciężkim stanie trafił do szpitala MSW w Warszawie. Z nieoficjalnych informacji wynikało, że nie oddychał samodzielnie i został zaintubowany. Kilka godzin później zmarł. A jeszcze kilka dni temu komentował kontrowersyjną wypowiedź szefa FBI, który współwiną za zagładę Żydów obarczał Polaków. Podczas zakończonych właśnie Małopolskich Dni "Książka i Róża" jego książką "Mój Auschwitz" marszałek województwa Marek Sowa obdarowywał najważniejsze osoby w regionie.

"Panie Profesorze, praca z Panem była dla mnie największym zaszczytem, a Pańska przyjaźń największym darem. To bardzo smutny dzień dla nas" - napisał na Twitterze Donald Tusk, przewodniczący Rady Europejskiej. Prezydent Bronisław Komorowski napisał zaś: "Z ogromnym smutkiem przyjąłem wiadomość o śmierci profesora Władysława Bartoszewskiego. To ogromna strata, odszedł wielki Polak". Politycy wszystkich opcji mówili wczoraj o wielkiej roli Bartoszewskiego, choć jego komentarze do tego, co dzieje się w Polsce i zaangażowanie po stronie Platformy Obywatelskiej wielokrotnie krytykowała prawica.

- To jest postać symboliczna. Człowiek, który był żywym podręcznikiem historii Polski ostatnich kilkudziesięciu lat - mówi prof. Antoni Dudek, historyk i politolog z Uniwersytetu Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. - Po pierwsze pobyt w Auschwitz naznaczył całe jego życie. Później, bezpośrednio po wojnie, zaangażowanie, próba przeciwstawienia się władzom komunistycznym, za co zapłacił więzieniem. Zaangażowanie w opozycję w beznadziejnym okresie gomułkowskim, kiedy mało kto miał odwagę przeciwstawiać się reżimowi. To wymagało ogromnej odwagi - podkreśla prof. Antoni Dudek.

WIDEO: Zmarł Władysław Bartoszewski

Źródło: TVN24/x-news

Władysław Bartoszewski urodził się 19 lutego 1922 roku w Warszawie. Ukończył Gimnazjum im. św. Stanisława Kostki (1937) oraz Liceum Humanistyczne Towarzystwa Wychowawczo-Oświatowego "Przyszłość" w Warszawie. Maturę zdał w 1939 r. W czasie kampanii wrześniowej Bartoszewski uczestniczył w cywilnej obronie Warszawy, potem pracował w Czerwonym Krzyżu.

19 września 1940 r. został zatrzymany na Żoliborzu w masowej obławie zorganizowanej przez okupantów niemieckich. Od 22 września 1940 był więźniem niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz (numer obozowy 4427). Z obozu został zwolniony 8 kwietnia 1941 r., prawdopodobnie dzięki działaniom Polskiego Czerwonego Krzyża, i jeszcze w tym samym miesiącu wrócił do Warszawy. Tam rozpoczął tajne studia i nawiązał jednocześnie kontakt z podziemiem niepodległościowym.

Po zakończeniu działań wojennych przez krótki czas działał w pozostałościach polskiego podziemia, jednakże już w 1945 roku postanowił związać się z PSL, tolerowanym wtedy jeszcze jako "alternatywa" dla władzy PPR. Wkrótce jednak PSL zostało zniszczone przez działania komunistów, a jego działacze byli prześladowani.

Bartoszewski był kilkakrotnie aresztowany i zwalniany; ostatecznie został skazany na 8 lat więzienia. W 1955 r. zwolniono go i zrehabilitowano.

W latach 50. i 60. był jednym z najaktywniejszych polskich pisarzy; opublikował wiele prac (w tym historycznych) na temat II wojny światowej, działalności AK i powstania warszawskiego. W latach 1973-1982 i 1984-1985 prowadził wykłady historii najnowszej w Katedrze Historii Nowożytnej Polski na Wydziale Nauk Humanistycznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Po narodzinach "Solidarności" stał się jednym z jej pierwszych i najaktywniejszych członków spoza środowiska "Stoczniowców". Po wprowadzeniu w grudniu 1981 r. stanu wojennego był przejściowo internowany. Od początku lat 90. ponownie wrócił do polityki. Był ministrem spraw zagranicznych w latach 1995 i 2000-2001, oprócz tego pełnił funkcję posła i ambasadora RP w Austrii. Od 2007 był sekretarzem stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, gdzie odpowiadał za dialog polsko-niemiecki.