Wódz nadaje. Oczekiwanie na lepszy czas

22 lipca świętował, bo nie szedł od pracy, a 1 sierpnia, gdy po powrocie z zakładu siorbał zupę z talerza podsuniętego przez mamę, mruczał tylko pod nosem: „Mój Boże, tyle ludzi, tyle ludzi…”. 12 października klął na dowódców spod Lenino, za to, że kazali nacierać żołnierzom jak na defiladzie, zamiast kryć się za nierównościami terenu, co zmniejszyłoby liczbę ofiar w dywizji kościuszkowskiej, a Boże Narodzenie i Wielkanoc spędzał wspólnie z teściami lub w macierzystym siole. Później, po 1989 r., Wałęsa obiecał mu, że za pół roku będzie nad Wisłą druga Japonia i tak czas płynął, a Ojciec do śmierci żył w oczekiwaniu na lepszy czas.

Oczekiwanie na lepszy czas – dla pokolenia urodzonego tuż po II Wojnie Światowej – zostało nagrodzone przez Edwarda Gierka, ale i to trwało raptem pół dekady, bo w 1976 r. wprowadzono kartki na cukier. Drugi przełom nastąpił po październiku 2015 r. i wyborczym zwycięstwie obozu Zjednoczonej Prawicy, kiedy waloryzacje emerytur stały się urealnione, a ich wnukom przyznano legendarne już dziś świadczenie 500 Plus.

Dziś potrzebne jest tym ludziom bezpieczeństwo fizyczne, gdyż wojna rosyjsko-ukraińska poważnie zachwiała ową sferą, a także spokój wewnętrzy i wygaszenie sporów politycznych, ponieważ ciągły klangor medialny i spory o nic, prowadzone z intensywnością napoleońskich kampanii, potrafią odebrać chęć do istnienia najtwardszemu, a co dopiero ciężko spracowanym osobom będącym na jesieni życia. Dobrze byłoby otoczyć ich opieką.

Opiekę należałoby rozpocząć od szczegółowego zbadania problemów z jakimi się borykają. W tym celu trzeba posadzić kilku wiceministrów i podsekretarzy stanu – snujących się kohortami po resortowych korytarzach i czekających na telefon z telewizji, aby móc pobiec do studio i tam rozprawiać o niczym – oraz nakazać tak powstałemu zespołowi opracowanie szczegółowej piramidy realnych potrzeb tych osób, naturalnie na podstawie wcześniejszych badań. W etapie kolejnym dobrze byłoby wykonać harmonogram zaspokajania najpilniejszych bolączek, ze wskazaniem poszczególnych terminów ich realizacji.

Rzecz cała musi być wykonana starannie, budzić wiarygodność i wyglądać na realną, bowiem jakiekolwiek odstępstwo od założeń zemści się strasznie. Jeśli ktoś liczy, że wystarczy na kilka tygodni przed wyborami wyjść na mównicę i, utartym zwyczajem, zabełkotać coś o „emerytach i rencistach”, to znaczy, że ma kompletnie nierozpoznane nastroje społeczne i przebywanie w klimatyzowanych pomieszczeniach zdecydowanie go odrealniło. Sprawa jest poważna i paląca, dlatego już teraz trzeba wziąć się do roboty, bowiem kartka wyborcza może dać sygnał, że niektórzy mają już dość ciągłego oczekiwania na lepszy czas.
Howgh!