Wolność słowa (i obrazu)

Niestety, na razie nic mnie na kolana nie rzuca. Nie dostrzegam w nich żadnej nowej jakości, choć oczywiście zdaję sobie sprawę z tego, że jako wielbiciel TVP Kultura, TVP Historia, paru kanałów filmowych oraz stacji informacyjnych (niektóre oglądam po uprzednim zażyciu środków uspokajających) nie jestem w swych opiniach wiarygodny. Ale przecież nie o takich widzów jak ja nowym emitentom chodzi…

Mimo to - przyznaję - nowe telewizje mogą nieco na rynku zamieszać. Oczywiście nie odbiorą widowni stacjom dominującym, jednak telewizje - powiedzmy - z drugiej czy wręcz trzeciej linii mają się czego obawiać. Choćby z tego względu, że ich propozycje stają się do siebie bliźniaczo podobne - w skrajnych przypadkach tego samego dnia pojawiają się w nich te same cykle, jak na przykład emitowane w różnych wariantach programy o licytujących w ciemno różnorakich łowcach okazji…

Tym niemniej pojawienie się wszystkich wspomnianych telewizji jest z pewnego względu bardzo ważne. Zaprzeczają bowiem tezom, stawianym przez opozycję polityczną oraz media nieskrywające swej niechęci do obecnej władzy, o „końcu wolności słowa”, „końcu demokracji”, „zamykaniu ust opozycji” „pozbawianiu ludzi pracy” - odwołującym się oczywiście do zmian personalnych zachodzących w ciągu ostatniego roku w TVP.

Zwróciliście Państwo uwagę, czym chwalą się wszystkie z wymienionych na wstępie stacji? Przede wszystkim nazwiskami dziennikarzy, którzy w ostatnim czasie odeszli (z przymusu lub własnej woli) z TVP, choć nie tylko z niej: Jarosław Kuźniar, Beata Tadla, Jarosław Kulczycki, Maciej Orłoś…

Czy naprawdę można twierdzić, że wolność słowa (i obrazu) jest dziś na rynku telewizyjnym zagrożona?