Wróbelek - ptak coraz bardziej zagrożony

FLESZ - Ogród na balkonie

Podczas wielkiego ptakoliczenia kilka lat temu zmieściły się dopiero na jedenastej pozycji zdeklasowane przez kaczki krzyżówki i zięby. I to jest powód, iż na widok stadka domowych wróbelków serce zabiło mi mocniej.

Zanim ktoś mi wytknie egzaltacje pospolitym ptaszkiem, proszę sobie przypomnieć, kiedy ostatni raz widzieliście szare ptaszki. Nie mazurki widywane na obrzeżach miast czy wsi. Łato je poznać po kasztanowej barwy aplikacjach w upierzeniu, lecz wróble. Ostatnie wróble ostały się w miejskich enklawach, gdzie rosną stare żywopłoty. Zarówno te z ligustru jak i sadzonych masowo ostatnimi czasy szpalerów żywotników. Lub blisko budynków pokrytych gęstwiną pnączy.

Niedawno duże stado oglądałem miejskim parku popradzkiego uzdrowiska. Skakały po wybrukowanych alejkach. Od ławeczki do ławeczki oczekując na poczęstunek. Wiedziały, co robią. Kuracjusze chętnie dzielili się posiłkiem z ćwierkającymi ptaszkami. Szczęśliwcy, którym trafił się większy kąsek, znikali w strzyżonym żywopłocie, gdzie spokojnie konsumowali posiłek. Niektóre były już tak obyte z cywilizacją, iż z łupem wskakiwały pod zaparkowane samochody. Przy tym doskonale wiedziały, iż trzaśnięcie drzwiami oznacza uruchomienie pojazdu. Wówczas szybko przelatywały w bezpieczne miejsce. Kawałkiem pokruszonej drożdżówki zwabiłem je do siebie. Pół setki ptaków, może jeden czy dwa więcej. A nie tak dawno były ich setki...