Wspomnienie o bitwie

W bibliotece w Gołczy

   _"17 lutego o świtaniu, około godziny 7, powstańcy po pięciokilometrowym marszu podeszli szosą krakowską w pobliże miasta. Jadący na czele oddziału pluton jazdy pod dowództwem por. Ludwika Miętty spędził kozaków i objeszczyków patrolujących gościniec. Puścił się za nimi w pogoń, gdy nagle z cmentarza i sąsiednich wzgórz posypały się strzały, które zdziesiątkowały jazdę i zmusiły ją do odwrotu" - _tak według opisu Zbigniewa Pęckowskiego rozpoczęła się przed 141 laty bitwa, która po około dwóch godzinach zakończyła się totalną klęską.
   Na 160 "Żuawów Śmierci" dowodzonych przez Francuza Franciszka Rochebrune’a - ich dewizą było zwyciężyć albo zginąć - poległo 80, a 40 zostało rannych. Nie inaczej stało się ze strzelcami i kosynierami mjr. Wenerta, strzelcami kpt. Niewiadomskiego, jazdą por. Miętty i kawalerią rotmistrza Lipczyńskiego. Młody, niedoświadczony, źle uzbrojony żołnierz dał w bitwie miechowskiej przykład najwyższego bohaterstwa i umiłowania ojczyzny.
   Klęska miechowska była bardzo dotkliwym ciosem dla powstania styczniowego, utracono jeden z lepiej zorganizowanych i liczniejszych oddziałów, utracono dogodne połączenie z zaborem austriackim, skąd napływali ochotnicy, broń i zaopatrzenie. Warto o tych faktach dowiedzieć się z ust naukowca, historyka, dla którego nic co miechowskie nie jest obce.
Tekst i fot. (WOJ)