Wszędzie ubezpieczeni

Świadczenia objęte zasadą koordynacji to emerytury, renty inwalidzkie, renty rodzinne, świadczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, świadczenia rodzinne, macierzyńskie, chorobowe, świadczenia dla osób bezrobotnych i usługi medyczne.

Wybierając się do pracy do jednego z państw UE trzeba jednak pamiętać, że każde państwo członkowskie samodzielnie decyduje, kto ma być ubezpieczony na mocy jego przepisów, jakie świadczenia będą mu przyznane, na jakich warunkach i przez jaki czas. Każde państwo określa też kto, w jakich sytuacjach i na wypadek jakiego zdarzenia opłaca składki. Przepisy wspólnotowe gwarantują natomiast, że stosowanie tych krajowych regulacji prawnych nie pozbawi na przykład emerytury tych, którzy korzystają z prawa do swobodnego przemieszczania się i podejmowania pracy na terytorium całej Unii.
Zgodnie z unijnymi zasadami możemy być także pewni, że jako pracownicy zagraniczni będziemy traktowani identycznie jak miejscowi. W praktyce oznacza to, że osoby pochodzące z nowych państw Unii, a więc mniej zamożnych, wyjeżdżający do pracy w Holandii, Szwecji, Hiszpanii czy Austrii, mają takie same prawo do świadczeń z zakresu ubezpieczeń społecznych co obywatele kraju, w którym pracują. W związku z tym kwota wysokości świadczeń jest też taka sama. Aby mieć prawo do świadczeń, trzeba jednak udokumentować określony okres ubezpieczenia, czyli czas, w którym pracowaliśmy i nasz pracodawca albo my sami odprowadzaliśmy składki na ubezpieczenia społeczne.
Ponieważ z zasady jest się ubezpieczonym właśnie w państwie zatrudnienia, warto się przyjrzeć systemom zabezpieczeń społecznych, obowiązującym w krajach, gdzie zamierzamy podjąć pracę.