Wszyscy w szpitalu mieli łzy w oczach

Po dwóch latach spędzonych w łóżku dziewczynka jeszcze nie chodzi o własnych siłach. Rodzice musieli ją zanieść do samochodu. Mała pacjentka cały czas poddawana jest rehabilitacji.

- To jedna z przyjemniejszych rzeczy, jakie zdarzyły nam się w tym roku - mówi prof. Janusz Skalski, kierownik Kliniki Kardiochirurgii Dziecięcej Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie - Prokocimiu. - Zuzia bardzo szybko dochodzi do zdrowia. Nabrała ciała, na buzi pojawiły się zdrowe rumieńce. Na razie wypisaliśmy ją na tydzień, po tym czasie przyjedzie do kontroli. Jeśli wszystko będzie tak dobrze, jak w momencie wypisu, znowu pojedzie do domu.

Zuzia od urodzenia walczyła o życie. Urodziła się z miocardiopatią i z ubytkiem przegrody międzykomorowej serca. Kiedy miała 13 miesięcy - w grudniu ub. roku - jej stan się pogorszył. Wówczas prof. Skalski podjął decyzję o wszczepieniu dziecku sztucznej komory serca. Decyzja była ryzykowna, bo w Polsce nie przeprowadzano dotychczas takiego zabiegu u tak małego dziecka. Sztuczne serce dawało jej czas niezbędny na oczekiwanie na narząd do transplantacji.

Dziewczynka prawie rok żyła ze sztuczną komorą serca. Najdłużej na świecie. Zabieg transplantacji serca dziecka wykonał zespół Kliniki Kardiochirurgii Dziecięcej we współpracy ze specjalistami Śląskiego Centrum Chorób Serca oraz Krakowskiej Kliniki Chirurgii Serca, Naczyń i Transplantologii w Szpitalu im. Jana Pawła II. Jednak bez udziału prof. Skalskiego, który po zawale sam stał się pacjentem kardiochirurgii.

- Podziwiam wolę walki tego dziecka i hart ducha jego rodziców, szczególnie mamy, która praktycznie dwa lata spędziła wraz z córką w szpitalu - mówi prof. Janusz Skalski. - Zuzia i jej powrót do zdrowia to dla nas wielka nagroda. Moment wypisu dał nam wiele radości na święta. Wszyscy mieliśmy łzy w oczach.

Elżbieta Borek

[email protected]