Wyprzedzić idola to wielka sprawa

W meczu z Podbeskidziem zdobył Pan dwa gole, zaliczył piękną asystę. To zapewne był wymarzony powrót do gry po kontuzji?
Były na pewno obawy po dwóch tygodniach przerwy. Nie byłem pewny, w jakiej jestem dyspozycji. Cieszę się, bo ten mecz pokazał, że w całkiem niezłej.

Po ponad 9 miesiącach wygraliście na wyjeździe. Co Pana zdaniem spowodowało, że tak długo musieliście na to czekać?
Taka jest polska liga. Podbeskidzie tydzień temu wygrało z mistrzem Polski, a teraz przegrało z nami 0:6. Chciałbym jednak skupić się tylko na naszej drużynie. Zagraliśmy bardzo dobre spotkanie. Już dawno Wisła tak nie grała. Wszyscy byli pod grą, z chęcią do gry, a nasza skuteczność była bardzo dobra.

Był Pan bardzo widoczny pod bramką rywali od samego początku meczu. Nie zawsze tak jest. Z czego to się wzięło tym razem?
Z gry. Jak się całej drużynie układa gra, to mnie też jest łatwiej. Czułem, że nie jestem do końca przygotowany do tego meczu pod względem wydolnościowym. Stąd moje zejście z boiska w drugiej połowie. Czułem się jednak dobrze szybkościowo i przede wszystkim piłkarsko. Choć początek spotkania tego nie zapowiadał, bo zmarnowałem dwie dobre okazje. Później wszedłem w rytm meczowy i cieszę się, że zdobyłem dwa pierwsze gole w tym spotkaniu.

Bardziej cieszy druga bramka zdobyta efektownym strzałem z dużego kąta?
Dla mnie to nie ma znaczenia. Mogę trafiać z metra. Gol jest golem. Jestem od tego, aby strzelać bramki. Cieszę się, że dwie pierwsze, które zdobyłem, dały nam spokój w rozgrywaniu piłki.

Dzięki tym golom przegonił Pan w klasyfikacji strzelców ekstraklasy Macieja Żurawskiego. Do tego, aby znaleźć się wśród 10 najlepszych strzelców wszech czasów, brakuje jeszcze Panu 12 goli. To dla Pana kolejne wyzwanie?
Cieszę się, że jestem w tak zacnym gronie. Wyprzedzić takiego piłkarza jak „Żuraw”, który był dla mnie w dzieciństwie idolem, to wielka sprawa. Jak zdrowie pozwoli i forma, to powalczę o to, aby być w dziesiątce strzelców.

Dał Pan o sobie znać także piękną asystą przy bramce Rafała Boguskiego, podczas której kopnął Pan piłkę między nogami rywala.
Myślałem, że stoper inaczej się zachowa, pójdzie od razu do Rafała, a on zbiegł do mnie i wyszła z tego niezamierzona ale jednak „siata”. Po tym, jak wysoko prowadziliśmy, było dużo miejsca na boisku. W drugiej połowie zdobyliśmy trzy bramki, choć mogliśmy się pokusić o więcej.

Może to wyjazdowe zwycięstwo przyszłoby wcześniej, gdyby zagrał Pan w meczu z Górnikiem w Łęcznej, gdzie przegraliście 0:1?
Wiadomo, że pierwsza połowa w tamtym spotkaniu była do zapomnienia. W drugiej mieliśmy sytuacje i rzut karny, który nie został jednak wykorzystany. Nawet po słabszej grze Wisła powinna tam zdobyć trzy punkty. Zabrakło jednak skuteczności, którą mieliśmy w meczu z Podbeskidziem.

Przełamaliście niemoc zwycięstw na wyjeździe. Teraz kolejnym krokiem będą seryjne wygrane?
Już wcześniej mówiłem, że chcielibyśmy mieć serię kilku spotkań, w których zdobędziemy trzy punkty. Mam nadzieję, że to wysokie zwycięstwo z Podbeskidziem to jest taki początek, pozytywny dla nas bodziec. Teraz gramy u siebie z Koroną Kielce i będziemy faworytem.

Wysoka wygrana w Bielsku-Białej Was nie uśpi?
Mam nadzieję, że drużyna nie spocznie na laurach. Teraz jest bardzo ważny moment. Trzeba się cieszyć ze zwycięstwa, ale też dobrze przygotować się do kolejnego meczu.