Wypuścić pisklaka?

   Jako dziecko szczerze nienawidziłam kolonii, bo życie stadne zawsze mnie mierziło. Skoro jednak rodzice uważali, że powinnam na całe wakacje opuścić miejskie mury, godziłam się z tym pokornie. Moja niechęć do kolonii nie przeszkodziła mi jednak wyjeżdżać na nie już w latach studenckich, tyle że w charakterze wychowawczyni. Ba, z ostatniej takiej fuchy przywiozłam sobie nawet męża…
   Gdy przyszedł czas, że miałam już do zagospodarowania wakacje własnych dzieci, jedno miały zagwarantowane - nigdy nie wysyłałam ich wbrew ich woli na kolonie, obozy itp. Im dzieci były mniejsze, tym trudniej było zorganizować im całowakacyjną opiekę, ale ani się obejrzałam, jak same zaczęły myśleć o wakacjach w towarzystwie rówieśników. Tu szkolny obóz, tam parę dni z kolegami pod namiotem, wyjazdy z duszpasterstwa. Obywało się bez problemów. Chyba po prostu trafiły mi się bezproblemowe dzieciaki.
   Nie dziwię się jednak rodzicom nastolatków, że wpadają w panikę, gdy ich "maleństwo" chce jechać gdzieś z rówieśnikami, zwłaszcza w mieszanym towarzystwie. Głównym zmartwieniem mam córek jest w okresie przedwakacyjnym nadrobienie ewentualnych braków w ich edukacji seksualnej - no bo to lato, luz-blues, młodym zaszumi przez chwilę w głowie, a konsekwencje mogą być na całe życie. W porządku - ale przecież zaszumieć może nie tylko na wakacjach, nie tylko wieczorową porą i nie tylko młodym. I nie pomogą tu żadne przeprowadzane naprędce pogadanki. Żeby mieć zaufanie do swojego nastolatka i pewność, że w każdej sytuacji zachowa się tak, jak tego oczekujemy, trzeba pracować lata. A i tak - Bogiem a prawdą - nie wiadomo, czy nie wytnie jakiegoś numeru…
   No więc, puścić szesnastolatkę na wyjazd pod namiot z koleżankami i kolegami? Tu nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Bo po pierwsze trzeba znać swoje dziecko, po drugie - jego przyjaciół, po trzecie - miejsce, gdzie jedzie. Wtedy należy się po prostu spokojnie zastanowić i zdecydować, czy już czas na wypuszczenie pisklaka spod skrzydeł, czy też lepiej jeszcze go trochę przetrzymać, żeby próbując latać, za bardzo się nie poobijał.
EWA