Wyzwanie dla całej rodziny

To głównie córki, a nie synowie podejmują trud opieki nad sędziwymi i schorowanymi rodzicami. To, co obserwujemy na co dzień, znalazło potwierdzenie w badaniach naukowców.

Córka czy syn?

Uczeni amerykańscy przeanalizowali dane zebrane podczas badania University of Michigan Health and Retirement Study na reprezentatywnej próbie ponad 26 tysięcy Amerykanów w wieku powyżej 50. roku życia.

Wyniki pokazały, że córki poświęcają dwa razy więcej czasu na opiekę nad rodzicami w podeszłym wieku niż synowie – w miesiącu średnio 12,3 godziny. Synowie nie są tak chętni do pomocy i przeznaczają na ten obowiązek przeciętnie jedynie 5,6 godziny. Co więcej, synowie chcą się zajmować starszymi rodzicami „tak mało, jak to tylko możliwe”.

Wyniki badań wyraźnie wskazują, że płeć jasno określała poziom opieki nad rodzicami. Autorka badań, socjolog Angelina Grigoryeva z Uniwersytetu Princeton wskazuje, że wysiłki pielęgnacyjne są zmniejszane w przypadku mężczyzn, którzy mają siostry – to zawsze one inwestują więcej czasu w troskę o wspólnych rodziców.

Nierówność płci

– Widać wyraźnie, że bracia przerzucają obowiązki opiekuńcze na swoje siostry – komentuje Grigoryeva. – Podczas gdy długość opieki nad sędziwymi rodzicami sprawowanej przez córki jest związana z ich ograniczeniami, takimi jak obowiązki zawodowe oraz opieka nad dziećmi, opiekuńczość synów wiąże się jedynie z obecnością lub brakiem innych pomocników, np. sióstr lub współmałżonka rodzica.

Autorka badań podkreśla, że nierówność płci w opiece nad starszymi rodzicami jest szczególnie godna uwagi ze względu na konsekwencje dla opiekunów.

– Liczne badania empiryczne informują o negatywnych konsekwencjach dla zdrowia psychicznego i fizycznego, w tym o wyższej wcześniejszej śmiertelności ludzi, którzy sprawują opiekę nad starszymi członkami rodziny – wyjaśnia badaczka.

– Często też opiekunowie muszą pogodzić pracę zawodową z opieką nad starszymi rodzicami, co może skutkować różnymi poświęceniami i niższymi zarobkami. Opieka nad starszymi członkami rodziny może również nałożyć znaczące obciążenia finansowe na opiekunów w formie bezpośrednich wydatków, ponieważ często płacą za produkty i usługi dla swoich podopiecznych.

Sprostać wyzwaniu

Opieka na starszymi i schorowanymi ludźmi to ogromne wyzwanie, dlatego eksperci sporządzili listę, czego nie należy robić w takiej sytuacji. Jeśli więc jesteś opiekunem, przeczytaj rady zamieszczone na portalu www.senior.pl:

Nie ukrywaj tego. W naszej kulturze samodzielna opieka nad chorym lub starszym członkiem rodziny jest postrzegana jako coś osobistego, a nawet wstydliwego. W efekcie niechętnie się tym dzielimy, skazując się na osamotnienie, narażając na wypalenie i depresję. Podzielenie się swoimi spostrzeżeniami, obawami, rozterkami poprawia psychiczne samopoczucie.

Nie próbuj być superwoman. Pozwól sobie także na „gorsze dni”. Nie musisz codziennie dawać 100 proc. swoich możliwości. Nie czuj się winna, że zdarza ci się odczuwać żal, zniechęcenie, rozgoryczenie. Każdy ich doświadcza, tym bardziej opiekun, który jest narażony na większy stres i napięcie.

Nie rób wszystkiego sama. Szukaj pomocy: podziel się obowiązkami z innymi członkami rodziny, przyjaciółmi lub personelem medycznym. To, że podejmujesz się trudnego zadania, nie oznacza, że wszystko musisz „brać na siebie”.

Nie izoluj się. Każdy potrzebuje „odskoczni” od codziennych zajęć, opiekun tym bardziej. Pozwól sobie na relaks, spotkania z przyjaciółmi.

Dziel się wyzwaniem. Z kim? Ze swoim podopiecznym. Powinien wiedzieć, że sprawowanie opieki bywa trudne. Dzielenie się swoimi problemami paradoksalnie stwarza sytuację, w której to podopieczny może choć na chwilę być opiekunem, który wysłucha, pochwali, pocieszy.

Nie zaniedbuj zdrowia. Jeśli zadbasz o siebie, o swoje samopoczucie, będziesz lepszym opiekunem.

[email protected]