Wzór ze wsi

Barwne reportaże i błyskotliwe tweety, opisujące podróż na mecz drogą wojewódzką nr 973, będą na porządku dziennym, trenerzy i piłkarze zanudzą nas żartami o grze w szczerym polu i zdezorientowanych GPS-ach, trudno też liczyć, że w transmisjach przeoczone zostaną wrześniowe zbiory kukurydzy. Ani chybi będzie się z Niecieczy, z wielkomiejską wyższością, pokpiwać. No bo wieś w końcu, grepsy i gry słowne można mnożyć bez końca.

Wśród tych medialnych krotochwil zapewne umknie większości odbiorców fakt, że Termalica Bruk-Bet z marszu będzie klubem pod jednym względem bijącym konkurencję na głowę. Otóż posiada ona najzdrowszy układ właścicielski w całej ekstraklasie, i nie tylko. Po pierwsze, jest wolna od patologii, w rodzaju pompowania potężnych samorządowych pieniędzy w sportowe spółki, przejadanych potem na pensje zawodowych piłkarzy.

Po drugie, tu właściciel nawet nie wyciąga ręki do miasta, pardon – gminy, żeby mu przystosowali stadion do ekstraklasowych wymogów, a potem nie prosi o pomoc w jego utrzymaniu. Na wszystko idą prywatne pieniądze. Krótko mówiąc – ideał. Ideał, do którego nikt nie jest w stanie doskoczyć.

Warto zwrócić na to uwagę, bo to o wiele ciekawsze od okoliczności przyrody, w których narodził się futbolowy sukces państwa Witkowskich. Dużo łatwiej zresztą dostrzec sens w budowaniu stadionu na wsi, bo takie jest widzimisię lokalnego milionera, niż w tym co np. teraz robi niezbyt bogata Łódź, stawiająca dwa obiekty dla bankrutujących klubów. To dopiero jest kuriozum, które powinno doczekać się drwin i medialnej wiwisekcji. A Nieciecza? Możecie się śmiać, ale ona wnosi do polskiego zawodowego sportu trochę zdrowego rozsądku.