Z listów do redakcji

Pozwalam sobie dorzucić moje małe trzy grosze do dwóch artykułów zamieszczonych w "Dzienniku Polskim" w sobotę 3 grudnia 2011 r.

"Zobaczyć Tatry z Krakowa".

To obecnie nic nadzwyczajnego. Dosyć często mam okazję ogladać ten widok z okna, a przy dobrej widoczności fotografować. Niestety, z moich obserwacji wynika, że widok Tatr zwiastuje zmianę pogody na gorszą, szczególnie kiedy widać je bardzo wyraźnie. Najlepiej Tatry widać wczesną wiosną rano i jesienią przed zachodem słońca. Wynika to z małego, ale prostopadłego w stosunku do tatrzańskich stoków kąta padania promieni słonecznych. Takie oświetlenie wydobywa szczegóły rzeźby terenu.

W latach mojego dzieciństwa, lata 60- te i 70- te XX wieku, Tatr z Krakowa nie dało się zaobserwować. Kiedy zaczęły się pojawiać stanowiło to dosyć dużą sensację. Jednak z opowieści moich rodziców wynika, że kiedyś (przed wojną) był to dosyć normalny widok. Na "Panoramie Rac-ławickiej" we Wrocławiu w tle też widać Tatry. Chyba również Jadwiga Łusz-czewska - Deotyma wspomina Tatry w swoim opisie podróży do Ojcowa.

Wynika z tego, że kiedyś były widoczne z dużo większej odległości niż Kraków. A na załączonym zdjęciu widać od lewej szczyty: Kieżmarski, Łomnicę, Pyszny, trochę niższe Baranie Rogi, piramidę Lodowego Szczytu, a ten masywny po prawej to Gerlach. Jest takie miejsce na cmentarzu Salwatorskim skąd czasami da się zaobserwować przekaźnik na Luboniu Wielkim, dokładnie na tle północnej ściany Gerlacha.  

"Kraków Jana Rogóża"

W latach 60-tych matka mojej żony pracowała jako adwokat w Mszanie Dolnej. Któregoś dnia przyszła do niej miejscowa kobieta, żeby założyć przeciwko sąsiadce sprawę o obrazę, gdyż ta powiedział do niej "ty akwarelo".

Obraza wzięła się stąd, że kiedyś, bez związku z opisywaną sytuacją, przebywał w Mszanie Dolnej jakiś malarz, który malował akwarele, akty kobiece. Od tamtego czasu określenie "akwarela" nabrało wśród okolicznej ludności jednoznacznie pejoratywnego znaczenia.

Z poważaniem KRZYSZTOF ŻERO