Z miłości do muzyki

Zofia Gołubiew: DROBIAZGI KULTURY

Pierwsze to projekcja filmu o Krzysztofie Pendereckim. Młoda Niemka, Anna Schmidt, wraz z ekipą, zrobiła film "Pen-derecki. Droga przez labirynt”. Rewelacyjny!

A dlaczego? No cóż, wszyscy wiemy, że Penderecki to mistrz, wielki kompozytor, światowa sława, maestro itp. A na filmie poznajemy człowieka, który kocha rodzinę, kocha swoje domy i ogrody, a przede wszystkim kocha drzewa.

Patrzymy na człowieka niezmiernie pracowitego, zdyscyplinowanego, wymagającego od siebie i innych precyzji i rzetelności, a równocześnie dowcipnego, ciepłego. Fascynujące jest pokazanie filmem, jak rodzi się utwór – najpierw w głowie (sercu?) kompozytora, podczas spacerów w jego ogrodzie, potem na papierze, zapisywany kolorowymi ołówkami, wreszcie, w czasie prób, w rękach wykonawców.

I jeszcze jedno – Penderecki, jak się z filmu dowiadujemy, jest świadomym architektem "budującym” swoją muzykę i swoje ogrody na odległą przyszłość, dla pokoleń, które przyjdą. "Jeśli jakiś kataklizm tego nie zniszczy, to i za sto lat ten ogród będzie wyglądał tak, jak ja go zaplanowałem” – mówi (zacytowałam z pamięci).

Drugie wydarzenie, również muzyczne. Profesor krakowskiej Akademii Muzycznej Wojciech Widłak skomponował utwór dla Europeum, czyli Oddziału Muzeum Narodowego w Krakowie. Utwór zatytułowany "Szemkel. Anioł nr 7” nawiązuje do wiersza Zbigniewa Herberta, a zagrany został na mało znanym instrumencie – na cymbałach koncertowych. Ale jak zagrany! Koncert w Europeum wykonał młody Słowak Michal Palko. Okazało się, że jest wybitnym wirtuozem cymbałów. Byliśmy świadkami wspaniałego wydarzenia artystycznego.

Antoni Gołubiew napisał kiedyś, że talent to są zdolności plus dyscyplina. I Penderecki, i Palko z całą pewnością oba te warunki spełniają.

A więc jeśli Państwo zobaczycie, że gdzieś ma grać Michal Palko lub że jest wyświetlany film "Penderecki. Droga przez labirynt” – szczerze doradzam: pójdźcie.