Za błękitnawą mgiełką

FLESZ - Krótszy tydzień pracy?

Ci, czyli inne ptaki, którzy widzą w ultrafiolecie, widzą znacznie więcej. Choćby odmiennie ubarwione samce i samice. Tudzież indywidualne różnice w upierzeniu, po czym można odróżnić poszczególne osobniki. Ot, rodzaj niewidocznej dla nas wizytówki. W karmniku stanowią zdecydowaną mniejszość. U mnie na dziesięć sikor, najwyżej jedna to modraszka. Za to są doskonale widoczne. Ruchliwe, wścibskie, zadziorne. Modraszki postawią się większym od siebie bogatki. Wyszczerzą dziób do sikor ubogich, którym też nie brakuje ikry.

Nawet w stosunku do siebie są agresywne. To ponoć wina instynktu, który każe im bronić rewiru przed innym. W moim karmniku rzecz całkowicie niepotrzebna, gdyż nie żałuję im jedzenia. Każdy, kto przyleci zapełni żołądek do pełna. Inaczej jest w naturze. Otóż każdy gatunek sikor ma inną wagę. Dzięki temu lekkie modraszki żerują na najcieńszych gałązkach, które nie utrzymają cięższych bogatek. Modraszki niechętnie siadają na ziemi, zaś bogatki grzebią w ściółce i liściach niczym kury. Teoria sobie, a życie sobie. Konkurenta trzeba przegnać. Na wszelki wypadek.