Zaangażowani są zdrowsi

Psychologia: Izolacja szkodzi

W wieku starszym właśnie najwyżej ceniona jest np. więź emocjonalna z innymi ludźmi. To raczej młodość jest bardziej introwertywna i samowystarczalna, pogrążona w marzeniach i skłonna do instrumentalnego traktowania innych. Z wiekiem coraz bardziej cenimy sobie relacje z prawdziwymi ludźmi, a nie z ich idealizacjami czy wyobrażeniami.
Starszy człowiek może być znakomitym kompanem. Po pierwsze, jest bardziej tolerancyjny (to młodość najczęściej jest nietolerancyjna), wyrozumiały, doświadczony, potrafi słuchać, a nie tylko mówić. Po drugie, jest bardziej pogodny i spokojny (prawdziwy, a nie udawany "luz"). Z wiekiem stajemy się bowiem bardziej optymistyczni i lepiej radzimy sobie ze stresem. Nie jest więc prawdą, że starszemu wiekowi towarzyszy z definicji smutek, w istocie bardziej smutna jest młodość. Natomiast choroby trapiące ludzi starszych mogą rzeczywiście być wtórnie źródłem psychologicznych problemów. Ale ludzie młodzi znosiliby je o wiele gorzej.
Z drugiej jednak strony, to właśnie zaangażowanie społeczne, towarzyskie i rodzinne, pozwala utrzymywać tak korzystną dla zdrowia emocjonalną witalność. Najbardziej radosny z natury człowiek szybko gorzknieje w izolacji. Aktywność społeczna przeciwdziała rozleniwieniu i stagnacji, a badania wskazują na to, że ludzie leniwi są bardziej chorowici i krócej żyją. Dlatego bądźmy jak najczęściej z innymi ludźmi i czujmy się potrzebni. ANDRZEJ MIRSKI