Zadbaj o emeryturę. Zbierz dokumenty

Do wniosku o ustalenie Twojego kapitału początkowego wymagane są dokumenty potwierdzające okresy zatrudnienia oraz osiągane wówczas wynagrodzenie, zwłaszcza przed 1999 rokiem.

Okresy składkowe

1. Dokumentami potwierdzającymi okresy zatrudnienia do ustalenia kapitału początkowego są:
- pisemne zaświadczenie zakładu pracy (pracodawcy),
- świadectwa pracy,
- legitymacja ubezpieczeniowa z wpisami, z których wynika: data rozpoczęcia i zakończenia pracy, wymiar jej czasu i jej rodzaj (a wpisy potwierdzone są pieczątką pracodawcy oraz jego podpisem i pieczątką służbową lub też upoważnionego pracownika),
- orzeczenie sądu.

Zaświadczenie ma być wystawione przez pracodawcę lub jego prawnego następcę.

2. Jeśli wynika z nich fakt zatrudnienia i można ustalić jego okres, przyjmowane są również dowody pośrednie:
- umowy o pracę i aneksy do nich (kolejne angaże),
- wpisy w książeczkowym dowodzie osobistym,
- legitymacje służbowe i związków zawodowych,
- pisma kierowane przez pracodawcę do pracownika w czasie trwania zatrudnienia (np. o powołaniu, zmianie angażu, przyznaniu nagrody, udzieleniu urlopu).

Praca w szczególnych warunkach

W myśl rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze okresy pracy w szczególnych warunkach stwierdza zakład pracy (pracodawca) na podstawie posiadanej dokumentacji – w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w świadectwie pracy.

Uwaga! Przechowawca akt osobowych pracowników nie może wystawiać takich zaświadczeń. Jako środek dowodowy dopuszczalne są kserokopie dokumentów potwierdzające okresy pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (poświadczone za zgodność z oryginałem) – wydane przez archiwum lub innego przechowawcę na podstawie zbiorów pracowniczej dokumentacji osobowej.

Okresy nieskładkowe

To czas podczas naszej aktywności zawodowej, w którym nie trzeba było opłacać składek na ubezpieczenie społeczne. Takie okresy są uwzględniane w wymiarze, który nie przekracza 1/3 udowodnionych okresów składkowych.

Temu ograniczeniu nie podlegają jedynie okresy: urlopów wychowawczych i bezpłatnych udzielonych na podstawie przepisów w sprawie bezpłatnych urlopów dla matek pracujących opiekujących się małymi dziećmi i innych udzielonych w tym celu urlopów bezpłatnych;

- okresy niewykonywania pracy z powodu opieki nad dzieckiem, na przykład przed podjęciem zatrudnienia lub też w przerwie w nim.

Dowody na okresy nieskładkowe

Niektóre okresy nieskładkowe (m.in. pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, wypłaconego na podstawie Kodeksu pracy, zasiłków, okres urlopu wychowawczego) potwierdza pracodawca (lub jego prawny następca) w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu lub też w świadectwie pracy.

1. Okres nauki w szkole wyższej można udowodnić zaświadczeniem z uczelni potwierdzającym fakt ukończenia studiów, okres ich trwania i programowy wymiar nauki. Dowodem może być również dyplom – jeżeli studia zostały zakończone jego uzyskaniem, a wynika z niego okres ich trwania i programowy wymiar.

2. Okres pozostawania w rejestrze osób bezrobotnych bez prawa do zasiłku potwierdza powiatowy urząd pracy.

3. Dowodem potwierdzającym okres niewykonywania pracy przed 4 czerwca 1989 r. na skutek represji politycznych jest decyzja kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.

Źródło: ZUS

PRAKTYCZNE INFORMACJE
Ustawa emerytalna zrównała ze składkowymi inne okresy, mimo że przed 1999 r. nie było za nie obowiązku opłacania składek. Są to m.in. okresy:

1) służby w: Wojsku Polskim, policji (Milicji Obywatelskiej), Urzędzie Ochrony Państwa (organach bezpieczeństwa publicznego), straży granicznej, służbie więziennej, straży pożarnej.

Dowodem jest świadectwo służby lub zaświadczenie odpowiednich organów, w których zawodowo była ona pełniona. Okresy zasadniczej służby wojskowej lub jej zastępczych form powinny być udokumentowane kserokopią książeczki wojskowej albo zaświadczeniem Wojskowej Komendy Uzupełnień;

2) internowania na podstawie art. 42 dekretu z 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym. Dowód to zaświadczenie wystawione przez IPN – Komisję Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu;

3) osadzenia w więzieniach lub innych miejscach odosobnienia na terytorium Polski po 31 grudnia 1956 za działalność polityczną. Dowody: zaświadczenie prezesa sądu wojewódzkiego,
a od 1 stycznia 1999 r. – okręgowego na okoliczność potwierdzenia okresów osadzenia w więzieniach lub innych miejscach odosobnienia po 31 grudnia 1956 r. na mocy skazania z przyczyn politycznych. Okresy osadzenia w tych miejscach bez wyroku potwierdzał szef Urzędu Ochrony Państwa, a od 29 października 1999 r. potwierdza prezes Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu;

4) zatrudnienia za granicą osób, które w tym czasie nie były obywatelami polskimi, ale wróciły do kraju po 22 lipca 1944 i uzyskały status repatrianta. Dowody: dokumenty potwierdzające okresy zatrudnienia za granicą przetłumaczone przez tłumacza przysięgłego oraz dowód potwierdzający status repatrianta;

5) świadczenia pracy po 1956 r. na rzecz organizacji politycznych i związków zawodowych, nielegalnych w rozumieniu prawa obowiązującego do kwietnia 1989. Dowód: decyzja kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.