Zaglądając do kuwety

Fot. Barbara Matoga

Lecznica

Z pewną obawą podejmuję ten temat, bo obserwacja kocich wydzielin nie jest dla opiekuna czynnością przyjemną. Tak się jednak składa, że sprawdzanie zawartości kuwety powinno należeć do standardów opieki nad kotem, gdyż wygląd i konsystencja kału świadczy o stanie jego zdrowia.

Na początek dwie podstawowe zasady. Po pierwsze, kot powinien wypróżniać się bezboleśnie. Jeśli odczuwa ból, może z nim skojarzyć kuwetę i poszuka sobie innego miejsca. Zanim na niego nakrzyczymy, zastanówmy się, czy ostatnio nie zmieniliśmy mu żwirku na inny, czy w kuwecie jest czysto, wreszcie - czy kotu nic nie dolega. Drugą zasadą jest regularność wypróżnień. Zdrowy kot może załatwiać się zarówno raz na dwa dni, jak i dwukrotnie w ciągu dnia - w obu przypadkach nie ma powodu do niepokoju, jeśli zachowany jest stały cykl. Prawidłowy kał dorosłego kota ma zwartą, uformowaną konsystencję, bez dodatku śluzu (widzianego jako błyszcząca otoczka) i śladów krwi. Jeśli pojawia się śluz i krew - nawet w małej ilości - może to świadczyć np. o zarażeniu lamblią - pierwotniakiem jelitowym, groźnym także dla ludzi. To schorzenie można zdiagnozować poprzez badanie kału, najlepiej zbieranego przez 2-3 dni. Wyniki są już po 10 minutach od przebadania próbki w laboratorium i można wtedy podjąć skuteczne leczenie.

Pojawiająca się u kota biegunka może być spowodowana błędami żywieniowymi i wówczas wystarczy ich unikać. Jeśli jednak towarzyszą jej wymioty, warto pokazać zwierzę weterynarzowi. Istnieje bowiem groźba odwodnienia. Koniecznie zaś należy udać się do gabinetu w przypadku jednoczesnego wystąpienia biegunki, wymiotów i gorączki. Są to bowiem typowe objawy infekcji jelit, np. salmonellą lub bakteriami e. coli. Jeśli nie podejmiemy leczenia, nasilający się stan zapalny może doprowadzić do krwawienia z jelit, a leczenie będzie trwało długo.

Niekiedy biegunka może mieć podłoże wirusowe, najczęściej spowodowane wirusem panleukopenii. Objawy tej bardzo groźnej choroby to papkowata biegunka, ale czasem wydalanie krwistego śluzu, spowodowanego krwotocznym zalaniem jelit. Życie kota jest wtedy poważnie zagrożone, dlatego konieczne jest regularne szczepienie przeciwko temu wirusowi. Biegunkę może jednak spowodować także niewydolność trzustki - wówczas kał jest szary, tłusty i papkowaty, zawiera też niestrawiony pokarm. Z kolei biegunka występująca naprzemiennie z zaparciami i szybkie chudnięcie normalnie jedzącego kota może sugerować nadczynność tarczycy. Przyczynę łatwo jest wykryć przy pomocy badań laboratoryjnych. Biegunka może być również skutkiem alergii. We wszystkich tych przypadkach konieczne jest leczenie połączone ze specjalną dietą.

(MAT)