Zaskakująco liberalne oblicze rządu

W gabinecie Beaty Szydło w ogóle nie będzie resortu gospodarki. Szeroko pojętą polityką gospodarczą ma teraz zawiadywać nowy superresort: Ministerstwo Rozwoju. Na papierze jego szef - Mateusz Morawiecki - będzie miał silną pozycję. Obok Piotra Glińskiego i Jarosława Gowina tworzy bowiem trio wicepremierów. O szczególnej roli Ministerstwa Rozwoju świadczy również to, że zastępca Morawieckiego, Jerzy Kwieciński, był jedynym wiceministrem wymienionym podczas ogłaszania składu rządu.

Bankowiec

47-letni Mateusz Morawiecki, syn Kornela, założyciela i szefa Solidarności Walczącej (który został posłem z listy Kukiza), za młodu działacz organizacji antykomunistycznych, zatrzymywany i bity przez MO, absolwent historii na Uniwersytecie Wrocławskim oraz licznych studiów ekonomicznych w Polsce i za granicą, od kilkunastu lat zasiadał we władzach Banku Zachodniego WBK; osiem lat temu został jego prezesem.

Uchodzi za wyjątkowo zdolnego menedżera. Szefem BZ WBK - kontrolowanego przez irlandzką grupę AIB - został w trudnym momencie: kilka miesięcy przed wybuchem światowego kryzysu. Mimo to udało mu się umocnić pozycję banku na polskim rynku. Pracownicy do dziś pamiętają, jak w okresie bolesnych cięć kosztów - w geście solidarności z nimi - obniżył sobie pensję. Kiedy Irlandczycy popadli w tarapaty i postanowili sprzedać bank, z powodzeniem przeprowadził instytucję przez trudny okres zmiany inwestora - na hiszpańskiego Santandera. Połknął Kredyt Bank i Santander Consumer Bank, tworząc trzeci co do aktywów i liczby placówek bank w Polsce. W 2007 roku wartość aktywów BZ WBK wynosiła 42 mld zł, a dziś - 135 mld zł.

Jako prezes Morawiecki zarabiał 5 tys. zł dziennie. Jako minister dostanie 15 tys. zł miesięcznie. - Polska to sprawa najważniejsza - tłumaczył po rezygnacji z funkcji prezesa. - Moje doświadczenie wesprze realizację ambitnych celów, które pozwolą nam rozwinąć Polskę.

Morawiecki już wcześniej angażował się społecznie - był m.in. członkiem Rady Gospodarczej przy premierze Donaldzie Tusku (od 2010 r.), wcześniej pracował w zespole negocjującym warunki przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, współtworzył pionierski podręcznik „Prawo europejskie”. Był też przewodniczącym Rady Nadzorczej Konfederacji Lewiatan.

Lobbysta

Z innej organizacji biznesu - Business Centre Club - wywodzi się jego zastępca, 56-letni Jerzy Kwieciński. Ukończył Politechnikę Warszawską oraz studia MBA. Od 1993 r. przez ponad dekadę pracował w przedstawicielstwie Komisji Europejskiej w Polsce, zarządzał ponad 50 unijnymi programami.

W latach 2005-2008 (w rządach Marcinkiewicza, Kaczyńskiego i Tuska) był wiceministrem rozwoju regionalnego. Potem przyjął funkcję ministra ds. rozwoju regionalnego w Gospodarczym Gabinecie Cieni BCC, wypowiadał się jako jeden z kluczowych ekspertów tej organizacji. Ostatnio prezydent Andrzej Duda powołał go do Narodowej Rady Rozwoju.

Uchodzi za znakomitego specjalistę od przedsiębiorczości. Od wielu lat kieruje Europejskim Centrum Przedsiębiorczości, spółką świadczącą usługi konsultingowe. Doradzał Bankowi Światowemu.

Ultraliberał

Resortem finansów pokieruje 46-letni Paweł Szałamacha, absolwent wydziału prawa i administracji Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz College d’Europe w Brugii, założyciel i prezes konserwatywno--liberalnego Instytutu Sobieskiego, think tanku PiS, który zasłynął z tego, że w wielu sprawach przedstawiał ekspertyzy i wnioski… sprzeczne z socjalnymi hasłami głoszonymi przez czołowych działaczy PiS.

Szałamacha był wiceministrem skarbu w rządach Marcinkiewicza i Kaczyńskiego, w 2011 r. został posłem tego ugrupowania, w ostatnich wyborach nie zdobył mandatu.

Jest współtwórcą programu gospodarczego PiS. Wcześniej doradzał m.in. przy transakcjach prywatyzacyjnych. Przez kilka lat był ekspertem ultraliberalnego Centrum imienia Adama Smitha. Publikował między innymi w „Rzeczpospolitej”, „Gazecie Polskiej” i „Najwyższym Czasie!” Janusza Korwin- -Mikkego.

Za tydzień: o pozostałych gospodarczych twarzach rządu: Dawidzie Jackiewiczu (skarb), Andrzeju Adamczyku (transport), Annie Streżyńskiej (cyfryzacja) oraz misji Krzysztofa Tchórzewskiego (energetyka), który musi wypłacić górnikom barbórkę i uratować kopalnie. Do tego wicepremier Jarosław Gowin, zwolennik wolnego rynku i dalszej deregulacji.