Zderzenie z pociągiem

Były skaut Columbus Crew wyjawił nam, że oglądał występy Valencii na żywo podczas swoich częstych wizyt w Kolumbii. Dobrze jednak wie, że o przydatności dla Wisły zadecydują nie tylko umiejętności 20-latka, ale także jego psychika i zdolność przestawienia się na europejski styl gry. To drugie może okazać się najtrudniejsze.

W naszej ekstraklasie niełatwo się wybić bez twardej głowy i kości. Juan Carlos Torres z Cali, menedżer Echavarrii (a do niedawna także Valencii) po obejrzeniu piątkowego meczu z Wisłą Płock przy Reymonta wyglądał na przestraszonego. Nie przypuszczał, że można grać w futbol aż tak bardzo siłowo. Jego niepokój spotęgowały jeszcze słowa Junco, który powiedział do Valencii pół żartem, pół serio, że wychodząc na boisko w Polsce musi być przygotowany na starcia porównywalne do… zderzenia z pociągiem. Nie ma w tym wielkiej przesady. W naszej ekstraklasie gra przerywana jest przez sędziów średnio co trzy minuty. Zawodnicy nie szanują ani swoich nóg, ani cudzych, o czym Kolumbijczycy szybko się przekonają. Jeśli nie przetrwają, trzeba będzie dać sobie spokój z penetrowaniem terytorium, na którym, jak twierdzi Junco, jest mnóstwo utalentowanych graczy, którzy aż się rwą, by zarabiać na chleb w Europie. Ta droga coraz bardziej się dla nich skraca, bo dawniej najpierw emigrowali do Argentyny i Brazylii, i dopiero jeśli tam się przebili mogli ruszać na Stary Kontynent.

Niemniej, to wciąż trudny rynek, bo Kolumbijczycy bardzo się cenią i żądają za swoich wychowanków ogromnych kwot. Dyrektor Wisły twierdzi, że akurat w przypadku Valencii i Echavarii wynegocjował warunki znośne dla krakowian, nie wyższe niż kilkaset tysięcy euro. Jednocześnie sam podaje za przykład niedawny transfer innego gracza z Kolumbii za kwotę kilkanaście razy wyższą. Pytanie brzmi, czy Junco udało się „oszukać” system, czy po prostu wiślacy tylko tyle są warci?