Ześlizg przyspieszony

Stanisław Michalkiewicz: ZIMNY PRYSZNIC

Zwraca też uwagę stosunkowo wysoki wynik SLD (13,8 proc.) i tradycyjnie unoszący się powyżej klauzuli zaporowej wynik PSL (6,5 proc.). Wprawdzie do wyborów jeszcze prawie miesiąc, a w takim przedziale czasowym sondaże odzwierciedlają raczej oczekiwania zleceniodawców badań niż rzeczywiste preferencje, więc na zbliżone do prawdy oceny wypada jeszcze trochę poczekać, ale już na tej podstawie można pokusić się o nakreślenie prawdopodobnych następstw jesiennych wyborów.

Abstrahując od istnienia Sił Wyższych i ich wpływu na tak zwaną scenę polityczną można powiedzieć, że ani teraz, ani w przyszłości nic nie wskazuje, by którakolwiek partia uzyskała bezwzględną większość, nie mówiąc już o tzw. "konstytucyjnej”, czyli wystarczającej do zmiany konstytucji. Oznacza to, że przyszły rząd musi być koalicyjny.

Z uwagi na utrzymujące się i dla potrzeb socjotechnicznych podtrzymywane przez obydwie strony wrażenie nieprzejednanej wrogości, nieprawdopodobna wydaje się koalicja PO z PiS. Podobnie trudna wydaje się koalicja PiS z SLD, bo znaczna część sympatyków PiS takiej sodomii by nie zniosła, nawet gdyby apelowano do nich o zaciśnięcie zębów i zamknięcie oczu.

Możliwa zatem wydaje się koalicja PiS z PSL, które ma stuprocentową, a może nawet jeszcze większą zdolność koalicyjną. Ale bardziej prawdopodobna wydaje się koalicja PO z SLD, do której dokooptowane zostałoby PSL w celu zbudowania wokół PiS kordonu sanitarnego. Zatem PiS, nawet gdyby uzyskało wynik w granicach 30 procent, nadal pozostawałoby w nieprzejednanej opozycji, podczas gdy zewnętrzne znamiona władzy powierzone zostałyby wspomnianej koalicji, w której SLD zacząłby się wybijać na kierownika politycznego. Zatem nic nie wskazuje na przełom, a raczej przyspieszenie ześlizgu państwa po równi pochyłej, bo koalicja pod kierownictwem SLD zrobi wszystko, czego zarówno strategiczni partnerzy, jak też starsi i mądrzejsi od niej zażądają.