Zespół jelita drażliwego

Zaburzenia czynnościowe układu pokarmowego należą do najczęstszych schorzeń. Zespół jelita drażliwego częściej występuje u kobiet. Przyczyna nie jest znana, w etiologii choroby podkreśla się predyspozycje genetyczne oraz czynniki psychiczne; także m.in. nadmierny rozrost flory bakteryjnej, zaburzenia czucia trzewnego i funkcji motorycznej jelit.

Objawy

Sytuacje stresowe wyzwalają objawy, do których najczęściej należą: ostre, skurczowe, nękające bóle brzucha (zazwyczaj podbrzusza i lewego dołu biodrowego), nasilające się po posiłkach, biegunki naprzemiennie z zaparciami (zbite, owcze stolce), wzdęcie brzucha, domieszka śluzu w kale, odbijanie i gazy, nudności i wymioty, zgaga, bóle głowy, uczucie zmęczenia. Zespół jelita drażliwego rozpoznaje się na podstawie objawów i wykluczenia chorób organicznych.
Jeśli jednak po rozpoznaniu choroby pojawią się nowe objawy, takie jak gorączka, krew w stolcu, zmniejszenie masy ciała, anemia, jak najszybciej należy skontaktować się z lekarzem.

Leczenie

Nie ma sposobu trwałego wyleczenia zespołu jelita drażliwego. Postępowanie lecznicze ma na celu złagodzenie objawów chorobowych. Zaleca się unikanie stresów, odpowiednią dietę, urozmaiconą i bogatą we włókna roślinne. U pacjentów z biegunką i bólem brzucha dobry efekt przynosi spożywanie otrębów. Zamiast otrąb chorzy mogą przyjmować środki pęczniejące typu metacelulozy. Należy unikać potraw zawierających dużo węglowodanów, oraz wzdymających: fasoli, kapusty, brukselki. Zaleca się unikanie picia kawy i alkoholu.

Leki (przeciwbiegunkowe, zwiększające objętość stolca lub zmiękczające stolec, rozkurczowe, przeciw wzdęciom, przeciwdepresyjne) pełnią funkcję wspomagającą. Ostatnie doniesienia wskazują na korzystny wpływ melatoniny w dawce 3 mg przed snem.