Sala ta, położona tuż obok wejścia od strony ul. Jagiellońskiej, to zapewne najstarsza część collegium. W połowie XV wieku, kiedy określono funkcje poszczególnych pomieszczeń, zapisano, że na parterze lokują się lektoria, w tym lektorium prope valvam, czyli koło bramy. W wiekach późniejszych znajdował się tu spichrz, a w wieku XVIII Lektorium Platona. W XIX wieku wykonano drewniane schody wiodące do piwnic, a już w wieku XX zamieniono je na żelbetowe. Projekt przebudowy zakładał, że powstanie tu okazała klatka schodowa ze schodami pokrytymi marmurową wykładziną, które prowadzić będą do pomieszczeń w piwnicach. Jednak odkrycie reliktów polichromii (widoczne są tylko fragmenty kotary i prawdopodobnie jakiejś postaci) i oryginalnej warstwy XVI-wiecznych tynków zmieniło te koncepcje. Komisja konserwatorska opowiedziała się za wyeksponowaniem oryginalnych tynków, a co za tym idzie, wybraniem innego sposobu aranżacji pomieszczenia. Zaproponowano, by zamiast marmuru wybrać okładzinę drewnianą, której wygląd nie przyćmi surowych, zgrzebnych XVI-wiecznych tynków.
Kiedyś lektorium, teraz klatka schodowa
W Collegium Maius trwają prace remontowe, mające na celu przystosowanie piwnic we wschodnim skrzydle budynku do celów wystawowych i konferencyjnych. Przy ich okazji w pomieszczeniu służącym za klatkę schodową do piwnic, odkryto fragmenty zabytkowych XVII-wiecznych polichromii. (WT)
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
