Zimowy bilans

Grzegorz Tabasz: LEŚNY DZIENNIK

Z tym ostatnim to też różnie było, bo akurat u nas, na południu Pani Zima wyraźnie skąpiła białego puchu. Gdyby dodać wszystkie dotychczasowe lodowate dni marca, to do pełnego wymiaru zimy (ta kalendarzowa zajmuje czwartą cześć roku), braknie cały miesiąc. Przez ostatnie lata przywykliśmy do krótkich, kilkudniowych najwyżej zimowych epizodów, stąd znużenie chłodami i białym kolorem zza oknem. Póki co, ręce zacierają producenci asfaltu i firm remontujących drogi, bo czeka na nich dużo pracy.

Drogi przypominają ser szwajcarski, więc zarobek murowany. Warsztaty samochodowe pełną parą naprawiają uszkodzone na powyższych dziurach elementy zawieszenia. Czyli ruch w interesie.

Dla rolników i sadowników mrozy będą miały zbawienne wręcz oddziaływanie, bo roje szkodników i chorób zostaną zdziesiątkowane jak należy. Zaoszczędzą na chemii a i plony będą zdrowsze. Mniej więcej dwadzieścia lat temu po bezśnieżnej i ciepłej zimie przyroda obudziła się w ostatniej dekadzie lutego. Było ciepło i wszyscy zaczęli już wyglądać lata. Nagły powrót mrozu i śniegu wymroził większość kwitnących drzew, doprowadzając sadowników do czarnej rozpaczy. Najlepiej cieszyć się, że jest, jaki jest: typowe, środkowoeuropejskie przedwiośnie, z powoli ustępująca zimą.

Proszę tylko spojrzeć na zegar: każdy dzień jest dłuższy, północna półkula dostaje coraz większe porcje energii i wiosna jest po zwyczajnie nieunikniona. Pobliskie rzeki są zatłoczone powracającymi z zimowisk ptakami. Będzie dobrze. Na zakończenie przypomnę tylko, iż kalendarzowa wiosna zaczyna się 21 marca. I dopiero od tego dnia można składać ewentualne zażalenia na brak słońca i ciepła.