Gdyby zależało to ode mnie, jedną z pierwszych zmian, jakie powinny zostać wprowadzone jest zlikwidowanie odrabiania lekcji, rozumianego jako obowiązek rozwiązywania w domu zadań, mających w teorii utrwalić i uporządkować wiedzę uczniów. A w praktyce… No właśnie, ciekawe pytanie. Jak się ma teoria do praktyki?
Praca domowa…
Praca domowa nie poprawia wyników w nauce. Jest wiele badań, które to potwierdzają (Alfie Kohn zebrał je w książce „The Homework Myth” czyli „Mit pracy domowej”). Dowodem są także szkoły, w których zrezygnowano z zadawania lekcji, co spowodowało u dzieci więcej chęci do nauki, a nawet do robienia zadań dla chętnych. Dobrzy uczniowie uczyliby się dobrze i bez odrabiania lekcji, a uczniowie słabi często ich nie odrabiają i dostają za brak pracy domowej wciąż kolejne jedynki, co wcale ich do nauki nie zachęca. W dodatku wielu z nich z różnych powodów po prostu przepisuje zadania od kolegów albo ściąga odpowiedzi z Internetu.
Dzieci nie rozumieją, czemu po powrocie ze szkoły muszą siadać w domu do pracy na drugą zmianę. Dla części z nich zadania są nudne i monotonne, dla innych są za trudne. Czas po szkole, który powinien być przeznaczony na relaks, odpoczynek na świeżym powietrzu, rozwijanie swoich pasji, a także życie rodzinne staje się czasem, kiedy z uczniów całkowicie wyparowuje chęć do nauki, nawet jeśli taką jeszcze mieli.
Odrabianie prac domowych nie uczy systematyczności i odpowiedzialności, a częściej – oszustwa i kombinowania. Żeby uczyć się odpowiedzialności, trzeba mieć możliwość dokonania wyboru podejmowanych zobowiązań, a uczeń takiego wyboru nie ma. Uczniom, którym nauka przychodzi z trudem i którzy są do niej zniechęceni, praca domowa nie pomaga nadrobić zaległości, za to sprawia ona, że nie mają oni czasu, żeby od nauki odpocząć. Ich szansa na to, że będą się uczyć z chęcią, maleje. Dodatkowo mózg nie jest pustą przestrzenią, do której można wlewać wiedzę jak olej przez lejek – żeby przyswoić wiedzę, musi ją przetworzyć i uporządkować. Jeśli wiedzy jest za dużo jak na możliwości ucznia, to zwiększenie czasu nauki przez siedzenie nad lekcjami w domu nic tu nie zmieni.
Program jest opracowany do przyswojenia na lekcjach. Jeśli uczeń nie jest w stanie na lekcjach go opanować, to znaczy, że albo sam program, albo metody nauczania są niedostosowane do jego potrzeb i możliwości. Jeśli dzieci na lekcji kręcą się i nie uważają, to także wtedy zadawanie pracy domowej, aby zrobiły w domu to, co powinny zrobić na lekcjach, nie jest dobrym rozwiązaniem.
Szkoła i dom
Także rodzice nie przepadają za pracą domową. Wiele dzieci spędza nad zeszytami i książkami długie godziny (2 godziny dla dziesięciolatka, który wraca o 16 ze świetlicy i często do późnego wieczoru zamiast odpoczywać, siedzi nad lekcjami). Siłą rzeczy rodzic, jeśli chce „dopilnować” dziecko, staje w roli korepetytora i nadzorcy, która wcale mu nie odpowiada. Rodzic jest motywowany do pracy, bo dziecko często nie radzi sobie z pracą domową, a uczeń za pracę rodzica dostaje dobre lub złe oceny.
Na koniec nie mogę nie wspomnieć o tym, że praca domowa jest sposobem, w jaki szkoła wchodzi w obszar relacji rodzinnych. To rodzic ma prawo decydować, jak jego dziecko spędza swój wolny czas. Czy bawi się i odpoczywa, czy pomaga mu w domu, czy może razem z bliskimi rozwija swoje zainteresowania lub pielęgnuje rodzinne relacje. Nauczyciel decyduje o tym, jaki materiał jest przerabiany w szkole i sprawy domowe powinien pozostawić rodzicom. Nie jest w porządku, jeśli zakłada się, że kochający swoje dzieci dorośli ludzie nie są w stanie sprawować nad nimi właściwej opieki, tak, żeby wiedzieć, czego ich dzieci najbardziej potrzebują.Dlatego rodzice mają pełne prawo protestować przeciw pracy domowej zadawanej ich dzieciom. Kiedy nie ma obowiązkowych lekcji do odrobienia, dzieci dużo chętniej chodzą do szkoły, rozwijają zainteresowania, przygotowują się do lekcji. Chętniej też zajmują się zadaniami, które są propozycją odszukania informacji, dokonania obserwacji czy sprawdzenia w życiu codziennym wiedzy zdobytej na lekcjach. Chętniej czytają, pomagają rodzicom i dłużej śpią.
Autor artykułu: Agnieszka Stein
Inne artykuły na dziecisawazne.pl:
Być mężem i ojcem. Fragment książki Jespera Juul’a
Dokarmianie a karmienia piersią, cz.2. Mleko mamy jest zawsze najlepsze
Pożegnanie z pieluchą w okolicach trzecich urodzin?
Odbudowanie znaczenia porodu i rodzicielstwa. Rozmowa z niezależną położną Katarzyną Oleś
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
