Złudzenia

Cóż, nic dziwnego - są rzeczy bardziej ekscytujące od rywalizacji zawodników w wieku od 14 do 19 lat w takim, dajmy na to, saneczkarstwie. Warto jednak przyjrzeć się uważniej wynikom reprezentantów Polski - niech posłużą za zaczyn wieloletniej prognozy dla naszych dyscyplin zimowych.

Najpierw statystyka. Z 210 dostępnych w Norwegii medali, zdobyliśmy jeden - łyżwiarka szybka Karolina Gąsecka wywalczyła srebro w konkurencji niewystępującej w rywalizacji seniorów, a mianowicie w sztefecie mieszanej, mającej podkreślać ponadnarodową i integracyjną rolę olimpijskiej idei. Krótko mówiąc, trochę pokazowej. Startowała w drużynie z Holenderką, Amerykaninem i Kazachem, należy więc podzielić ten sukces przez cztery.

Zresztą w klasyfikacji medalowej nasz kraj w ogóle nie został ujęty. Inne wyniki, na których można by zawiesić oko, to 5. miejsce Karoliny Bosiek, koleżanki po fachu Gąseckiej, w biegu na 1500 m, 6. Pawła Twardosza w kombinacji norweskiej i 7. Kingi Rajdy w konkursie skoków. W sumie wysłaliśmy tam 21 uczestników. Mało. Ale więcej gotowych do takich zawodów nie mieliśmy.

Niektórzy, mam wrażenie, żyją ciągle w przekonaniu, że na fali olimpijskich sukcesów Stocha, Kowalczyk, Bródki, wypłyną nowe pokolenia mistrzów, dzieci przemyślanego systemu i cieplarnianych warunków, zaludniające dziś stoki, trasy i łyżwiarskie tory. Piękna fatamorgana.

Z popularnym mitem budowania potęgi polskich skoków rozprawił się ostatnio w wywiadzie dla naszej gazety Robert Mateja, trener kadry juniorów, ale jego opinię można rozszerzyć na inne dyscypliny. W pozostawionych samym sobie klubach bieda aż piszczy, chętnych coraz mniej, a system nie działa, jeśli w ogóle istnieje. A na horyzoncie widać tylko Pjongczang. Dalej już nikt nie patrzy.