Zmarł profesor Henryk Batowski

W szkole średniej interesował się historią najnowszą, zwłaszcza krajów sąsiednich oraz ich językami. Przekaz rodzinny o krewnym służącym w armii tureckiej kazał najpierw wybrać na studiach orientalistykę, ale szybko przeważyła chęć przejścia ku bardziej bliskim sprawom: studiom języków słowiańskich oraz historii powszechnej. Podjęta praca korespondenta prasy lwowskiej w Pradze ułatwiła także studia bohemistyczne, zwieńczone po dwu latach pracą doktorską (1929). W 1930 roku wyjechał na Bałkany, najpierw do Belgradu. Podjęte tam obowiązki dziennikarskie wzmacniały zainteresowanie współczesnością i ułatwiały studium historii politycznej narodów Półwyspu Bałkańskiego.
Po powrocie do kraju opublikował dwie książki: Zarys syntetyczny. Państwa Bałkańskie (1800-1923) i Podstawy sojuszu bałkańskiego 1912 roku. Ta druga stałą się podstawą habilitacji. W 1941 roku wrócił do Krakowa z obozów Sachsenhausen i Dachau. Włączył się do tajnego nauczania, podejmując się kierownictwa podziemnej Szkoły Nauk Politycznych przy UJ. W tym okresie powstały też zręby paru nowych książek. W 1956 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego.
Dorobek Profesora liczy trzydzieści książek, kilkaset rozpraw i artykułów, liczne mapy w Atlasie historycznym świata (od 1967 r., kilka wydań). Uznała ten dorobek odrodzona po 1989 roku Polska Akademia Umiejętności, powołując prof. Batowskiego do grona swoich członków czynnych. W PAU utworzył Profesor i prowadził Komisję Środkowoeuropejską. Przed dwoma laty w auli Collegium Maius uroczyście obchodzono jubileusz 90. urodzin Profesora. Prof. Michał Pułaski wręczył wówczas Jubilatowi Księgę Pamiątkową pt.: Z dziejów Europy Środkowej w XX w. Studia ofiarowane Profesorowi H. Batowskiemu w 90. rocznicę urodzin.