Zmienność fortuny

Zmienność fortuny jest rzeczą oczywistą , stosunkowo najrzadziej i najpóźniej zauważają to ludzie sukcesu, przekonani, że ich koniunktura będzie trwać wiecznie.

Znałem osobników, którzy zarobiwszy w lutym dwa razy tle co w styczniu, zaciągali na marzec kredyty, zakładające kolejny dwukrotny przyrost...

Cóż, niejedno dziecko szczęścia kończy w domu nieszczęsnej starości. Na dłuższą metę przewidujące mrówki wygrywają z niefrasobliwymi konikami polnymi, a jedyny sposób na udaną grę z życiem, to w czasach dobrej passy zyskać jak najwięcej, zaś w czasach, gdy się odwróci, minimalizować straty. Dotyczy to zarówno ludzi, jak narodów, prawie każdy dostaje swoje pięć minut (albo pięć lat), które może wykorzystać albo zmarnować.

Zdolność przewidywania powinna podpowiadać również działania przygotowawcze. Różne są np. sposoby szkolenia się do sławy. Dbają o to uczelnie, warsztaty mistrzowskie, zajmuje się tym marketing i pi-ar. Nie słyszałem natomiast o żadnych szkoleniach zajmujących się przygotowaniem do „pożegnania ze sławą”, w efekcie żaden celebryta nieprzygotowany jest na moment, kiedy nagle (bo zawsze to dzieje się nagle) przestanie być rozpoznawalny i uwielbiany. Pewnego dnia nie zachichoce na jego widok małolata, nie rozlegnie się szmerek w urzędzie, a policjant z drogówki da mandat, zamiast zadowolić się zdjęciem z autografem.

Szok, bezradność, rozpacz.

„Tylko jedno jest gorsze od nadmiaru popularności – mawiał profesor Bardini – całkowity jej brak!”. Niestety, jeśli nie ma się szczęścia odejść w szczycie sławy, trzeba być przygotowanym na najgorsze.

Ktoś powiedział mądrze, że całe życie to w istocie przygotowanie do śmierci. Dlatego pożegnanie z karierą też wypada sobie zawczasu rozplanować, spowolnić, a nade wszystko zadbać, by zostawić po sobie dobre wrażenie.

Jak stwierdził ongiś Jonasz Kofta: „Staczać się trzeba powoli, żeby starczyło na całe życie”.