Znak pokoju

Ale zadziwiłem się niepomiernie, gdy spostrzegłem, że solidarna drużyna LG... itd. oraz naszych „otwartych” nie zorientowała się w ciężarze gatunkowym prawej strony logo, które akcję promuje. Prawa ręka jest opleciona, nie do wiary! - różańcem.

Nie dowierzałem! Kto w tę postępową kampanię wmieszał tak nienowoczesny element, który jest jednocześnie niemiłosiernie groźną bronią, powtarzam, BRONIĄ? Przecież on daje sobie radę ze wszystkimi „innościami”! Wspomnę przynajmniej dwa jego stosunkowo niedawne zwycięstwa.

Zaraz po wojnie tysiące Austriaków modliły się z wiarą na różańcu i wojska rosyjskie bardzo szybko zakończyły okupację Austrii. Dzięki temu udało się temu krajowi uniknąć wtopienia w blok sowiecki i wywalczyć sobie neutralność. A druga sprawa to Filipiny, gdzie na demonstrację siły rządu, popartą wojskiem i czołgami, wyszły na ulice Manili z różańcem setki tysięcy ludzi, by nie dopuścić do choćby jednego przypadkowego strzału, czego konsekwencje mogłyby być tragiczne dla miasta i dla państwa. I udało się.

A o ilu mniejszych, ale jakże ważnych zwycięstwach mogliby opowiedzieć ci wszyscy, którzy noszą różaniec na ręku, na palcu, w kieszeni, i jeszcze go odmawiają!

Maryja może sprawić, by różaniec znalazł się nawet na ręce, która dotychczas nosi tęczową bransoletkę. Ona daje sobie radę nawet z herezjami na całym świecie. I co teraz będzie?

A na zakończenie jeszcze jedna uwaga. Dziwię się naszym „otwartym”, że dopiero po najnowszym komunikacie episkopatu zauważyli, że Kościół, choć zdecydowanie potępia nieuprawnione czyny seksualne, choćby winny był nawet kardynałem, przypomina, szczególnie od czasu Soboru Watykańskiego II, o konieczności szacunku dla każdego konkretnego człowieka, bez względu na jego orientację, rasę czy przekonania religijne. Wystarczy choćby poczytać teksty św. Jana Pawła II.

Więc zobaczymy - miesiąc różańcowy blisko.