Życie jako telenowela

Marcin Wolski: SPRAWKI Z WARSZAWKI

Najbardziej nawet durne koncepty z rozmaitych "Dynastii” znajdują potwierdzone w realu. W opowieściach o Carringtonach itp. pełno cudownie odkrywanych braci i sióstr z nieprawego łoża. Wydawać by się mogło – czysta bzdura. A przecież statystyka mówi, że co trzecie dziecko w parach małżeńskich nie jest nosicielem genów swojego ojca (tylko znajomego, sąsiada czy listonosza).

Zdrada w życiu księgowych czy sklepowych jest równie popularna jak w środowisku artystów, tyle że trochę mniej spektakularna.

Co drugi człowiek miał również jakieś kontakty z duchami, opowiada o spotykaniu zmarłych, proroczych snach. UFO występuje rzadziej, ale wynika to raczej z cywilizacyjnego zapóźnienia. Zresztą nieboszczyk Lepper był wyśmiewany za talibów w Klewkach, a okazało się, że był to pierwszy sygnał na temat więzień CIA.

W dawnych latach, kiedy oglądaliśmy "Waszyngton za zamkniętymi drzwiami”, "Rodzinę Soprano” czy "Z archiwum X” wydawało się, że są to bajeczki nie z tego świata.

A potem, gdy dobiliśmy do świata, okazało się, że mamy i własną mafię, i ludzi władzy knujących na cmentarzu, i dramaty lotnicze, jakich nie powstydziłby się Tom Clancy. Przy okazji warto zwrócić uwagę na przenikanie się obu światów realnego i fikcyjnego.Najłatwiej zauważyć to można było w USA – filmowcy kręcili filmy o gangsterach, gangsterzy te filmy oglądali i dostosowywali się do proponowanych wzorców – Al Capone był pierwowzorem dla wielu filmów, ale "Człowiek z blizną” inspirował samego Ala Capone.

Zapewne i dziś takie sprzężenie istnieje. Platforma uwierzyła w obraz prezentowany przez serial "Ekipa” reklamowany hasłem "Oni będą rządzić jesienią”. Lech Rywin dostosował się w życiu do roli, jaką kreował w "Ekstradycji”, a Nikoś po zagraniu w filmie nawet zginął. Czy więc można się dziwić, że bywają takie chwile, kiedy wierzę, że znaczna część społeczeństwa na co dzień wzoruje się na "Kiepskich”?