Żyrandol kryształowy – historia oraz miejsca, do jakich pasuje

Kryształki zazwyczaj wykonane są ze szkła ołowianego, potocznie nazywanego kryształowym. Ma on niezastąpioną właściwość, jaką jest – załamywanie światła. Dodatkowo ołów zawarty w kryształkach wpływa znacząco na zwiększenie odporności i trwałości. W szkle ołowianym można rzeźbić i dowolnie je formować, wielokrotnie spotkać się można z przedmiotami powstałymi z tego typu szkła w codziennym życiu.

Żyrandol kryształowy i jego historia
Wszystkie rodzaje oświetlenia na przestrzeni wieków przybierały rozmaite formy. Pierwsze żyrandole były mało skomplikowane i zazwyczaj posiadały kształt podwieszanych okręgów. Z biegiem lat powstały nieco bardziej skompilowane formy żyrandoli np. piętrzące się konstrukcję.

Głównym celem żyrandoli było zapewnienie optymalnej ilości światła w całym pomieszczeniu. Wówczas motyw dekoracyjny nie liczył się tak bardzo jak w czasach współczesnych. Obecnie w sklepach z oświetleniem znaleźć można przeróżne modele żyrandoli, często posiadające fantazyjne i ciekawe formy. Pomimo licznych rewolucji oświetlenia, a zwłaszcza wykrycia działania elektryczności, pierwotne żyrandole nadal mają coś wspólnego z nowoczesnymi formami.

Polikandylion
Historia żyrandola jest bardzo długa i zawiła, sięga czasów średniowiecza, kiedy to pierwowzorem żyrandola był polikandylion znany ze sztuki bizantyjskiej. Polikandylion pochodzi z okolic V-VI wieku, było to dzieło stworzone z metalowego, płaskiego, ażurowego dysku z przymocowanymi ramionami. Należał do dużych świeczników i mógł pomieścić nawet szesnaście świeczek. W dziejach żyrandoli zapamiętany został rodzaj lampy składającej się z dwóch krzyżujących się belek z kolcem na świecę umieszczonym na każdym końcu. Początkowo takie żyrandole zawieszano tylko w kościołach. W mieszkaniach pojawiały się żyrandole mające podobną formę do "krzyżaków", ale rozwiniętą o okrągłą formę bizantyjskiego polikandylionu.

Renesans i barok
W czasach renesansu wzbogacano dotychczasowe żyrandole, głównie dodawano kolejne piętra, dzięki temu można było umieścić więcej świeczek i ograniczyć skapywanie wosku. Barkowa epoka sprawiła, że żyrandole zostały nareszcie bogato zdobione, powstawały mocno wybujałe i luksusowe konstrukcje – takie żyrandole zawieszano w pałacach. Wówczas pojawił się pierwszy kryształowy żyrandol, który dodawał bajkowości i wykwintności.

Żyrandole kryształowe od XV wieku stały się popularne w zamożnych domach, rezydencjach magnackich oraz ekskluzywnych instytucjach. Na licznych obrazach z tamtych lat można podziwiać wyszukane formy barokowych żyrandoli kryształowych, które zachwycały błyszczącymi mosiężnymi płytkami i załamującymi światło kryształkami.

W kolejnych latach rozpoczęto produkowanie żyrandoli w całości ze szkła, znanym modelem był żyrandol ze szkła z Murano dla Veniniego zaprojektowany przez włoskiego designera Gio Ponti. Po zakończeniu II wojny światowej pojawiły się przepiękne okazy żyrandoli prosto z rąk - Gino Sarfatti, Achille Castiglione, Gio Ponti czy Ingo Maurer. Powstały serie barwnych żyrandoli z różnymi motywami i wzorami – tak pozostało do dziś.

Żyrandole kryształowe w różnych aranżacjach
Klasyczne żyrandole kryształowe często kojarzone są z przepychem i przypominają oświetlenia europejskich pałaców. Z tego względu kryształowe żyrandole doskonale pasują do eleganckich i nowoczesnych wnętrz. Dodatek do salonu w postaci kryształowego żyrandola sprawi, że pomieszczenie stanie się bardziej prestiżowe.

Żyrandol kryształowy zazwyczaj ma duży rozmiar i mocno rzuca się w oczy, dlatego takie rodzaje oświetlenia polecane są do dużych i szerokich przestrzeni. Zamontowanie kryształowego żyrandola w salonie potrafi odmienić charakter i dodać wytworności.
Na rynku oświetleniowym można znaleźć przeróżne formy kryształowych żyrandoli: proste wykonane z kryształowego szkła, wiszące kaskady lub minimalistyczne plafony. Oprócz tego żyrandole dostępne są w rozmaitych kolorach, z przeźroczystym lub mlecznym szkłem.