Bez przedstawicieli

Grzegorz Miecugow: SWOJE WIEM

Profesor miał rację. Demonstrowanie na ulicach często jest właśnie swego rodzaju krzykiem rozpaczy ludzi, którzy w demokratycznym systemie nie potrafią przebić się do miejsca, w którym decyduje się o ich życiu, czyli właśnie do parlamentu. Gdy w 2001 roku Andrzej Lepper wprowadził swoją partię do Sejmu, skończyło się wysypywanie zboża z pociągów i drogowe barykady. Inna sprawa, że cztery lata później Lepper popełnił błąd, wchodząc w koalicję z PiS, bo większa partia wyssała mu wyborców, ale to już zupełnie inna sprawa.

Gdy patrzę na dzisiejszy układ w parlamencie, to myślę sobie, że z tygodnia na tydzień rośnie w Polsce liczba ludzi, którzy zaczynają czuć, że nie mają swoich przedstawicieli na Wiejskiej. Dotychczas prawie na pewno nie mieli ich ci, którzy nie głosują, a jest to ponad połowa społeczeństwa. Dziś dołączają do nich ci, którzy poszli do wyborów. Niektórzy z nich mówią, że poszli do wyborów po raz ostatni. Czy tylko tak mówią, czy rzeczywiście tak zrobią, dziś oczywiście nie wiadomo. Wiadomo, czego raczej nie zrobią. Ponieważ najbardziej rozczarowana jest inteligencja, to raczej trudno sobie ją wyobrazić na szosie, czy na torach. Coś jednak inteligencja w końcu wymyśli. Ale co? Nie mam pojęcia. Gdybym wiedział, to pewnie bym został politykiem…

O matko! Cóż za idiotyczna myśl!