Brand i brudy

Osobom pamiętającym czasy PRL-u takie hasła muszą się kojarzyć z komuną, która twierdziła, że jesteśmy dziesiątą gospodarką globu. Szary Polak marzył wtedy o fiaciku, spółdzielczym M-3 i wykupieniu kartek. Więc teraz, słysząc jak zielona wyspa szaleje w rankingach, starsi uśmiechają się sarkastycznie. Przytruci propagandą.

Najbardziej struta wydaje się opozycja. Dla fundującej nam marsze prawicy wielce bolesny i oburzający musi być fakt, że pniemy się właściwie w każdym pozytywnym rankingu. Macki Tuska i Kopacz sięgają, zaiste, wszędzie.

Wspomniane 20. miejsce w świecie zajęliśmy w rzekomo niezależnym zestawieniu „Nation Brand”. Wartość marek krajów świata wylicza się tam co roku na podstawie szacunkowej wartości towarów i usług, a także „turystyki, talentu i innowacji”.

Podium okupują Amerykanie, Chińczycy i Niemcy. Zgryźliwcy twierdzą, że Polska zawdzięcza awans głównie talentowi. Opozycja precyzuje, że chodzi o talent do organizacji ulicznych protestów, bo działania rządu sytuują nas raczej w okolicach Zambii i Jamajki, które zamykają ranking.

Takie podejście może być jednak groźne. Im silniejsza marka danego kraju, tym mniej jego obywatele muszą się narobić, by zarobić. Niemiec umieszcza na aucie lub żelazku „Made in Germany” i towar robi się od razu trzy razy droższy. Bo cały świat jest gotów za to „Germany” słono zapłacić. Teraz ta gotowość zwiększa się także na hasło „Poland”. Nasi eksporterzy zwracają uwagę, że zaczynają czerpać coraz większe profity z hasła zielonej wyspy!

Problem w tym, że jak my sami, nawet w zacnej intencji, będziemy wszem i wobec głosić, że Polska jest gorsza niż Białoruś i Korea Północna, a zielona wyspa to propagandowe kłamstwo – świat gotów w to uwierzyć. Tym bardziej, że trwa mordercza globalna wojna o pozycję narodowych marek.

Stare porzekadło głosi, że brudy pierze się w domu. Kto jak kto, ale piewcy patriotyzmu i tradycji winni je znać.