Brexit

Nie zmienia to jednak faktu, że po referendum w Wielkiej Brytanii pozostanie całkiem sporo sfrustrowanych obywateli, którzy jasno sformułowali swoje oczekiwania, ale byli w mniejszości.

Dopóty, dopóki nie zapyta się Brytyjczyków o sens bycia we wspólnocie, czyli do czasu policzenia się, ta frustracja jest mniejsza, bo rozproszona.

Ciekaw jestem, jaki byłby wynik referendum, gdyby je przeprowadzić w całej Europie. Zapewne opowiedzielibyśmy się za wspólnotą, ale chyba z coraz większym wahaniem. Gdzieś wypaliło się paliwo napędzające integrację. Europa coraz bardziej nie wytrzymuje kolejnych ciosów, których nie szczędzi jej rzeczywistość. Kryzysy ekonomiczne, na czele z tym greckim, który, chociaż nieco zapomniany, jednak trwa, były tylko przygrywką.

Kryzys związany z najazdem uchodźców jest właśnie przed kolejną kumulacją, (wszak wiosna jest tuż tuż), i nic nie wskazuje na to, by Unia Europejska miała jakiś pomysł na to, jak sobie z tym poradzić. No a teraz kryzys brytyjski, który być może jest najpoważniejszy. Dlaczego? Ano pokazuje, że na naszym kontynencie opadł entuzjazm integracyjny jednak zauważalny jeszcze kilkanaście lat temu.

Dzisiaj we wszystkich krajach wspólnoty jest raczej klimat dla rozwoju ugrupowań skrajnie nacjonalistycznych niż pacyfistycznych. I jak sądzę, brytyjskie referendum - chociaż prawdopodobnie jeszcze zwycięskie dla zwolenników Unii - jednak to potwierdzi.