Bunkier I

Moja pamięć nie sięga już lokalu, który w tym miejscu poprzednio się znajdował, czyli Esplanady, zwanej przedtem Drobnerionem, Pavillonem, Adrią. Wiem tylko, że był to wdzięczny secesyjny pawilon, mocno przeszklony, ze stolikami kawiarnianymi wystawionymi na zewnątrz, w miejscu dzisiejszej kawiarni za plastikowymi „szybami”. Wiem też, że różne losy przechodziła ta dawna, wzniesiona w 1905 roku, budowla: płonęła, była odbudowywana, mieściło się w niej kino, kabaret, dancing, jadłodajnia.

Na przełomie lat 50. i 60. XX wieku Esplanadę zburzono i w to miejsce zbudowano galerię BWA Bunkier Sztuki. Tym razem powstał budynek nienawiązujący do Pałacu Sztuki i innych secesyjnych obiektów przy Placu Szczepańskim, lecz świadomie i ostro z nimi skontrastowany. To przykład późnego, „brutalistycznego” modernizmu.

Taki Bunkier pamiętam bardzo dobrze i znam wszystkie jego zakamarki, bo współpracowałam z tą instytucją kilkakrotnie, a o wystawach, także mieszczących się w piwnicznej galerii Arkady, pisywałam recenzje.

Śledziłam losy Bunkra, kolejne zmiany dyrekcji i programu. Wiem jedno, że ze wszech miar gmachowi należy się co najmniej poważny remont. Chwała zatem pani dyrektor Magdalenie Ziółkowskiej i jej zespołowi za przeprowadzenie konkursu na modernizację budynku. Chwała też Miastu, organizatorowi Galerii, bo bez jego poparcia i pomocy nic by się nie udało.

Wracam do polecenia Państwu obejrzenia pokonkursowej wystawy. Zobaczyć na niej można owoce wielkiej fantazji i pomysłowości architektów, którzy zmierzyli się z tym bardzo trudnym wyzwaniem - różne dobudowy, rozbudowy, przeszklenia itp. Ale stała się rzecz dzisiaj bardzo rzadka - wygrał projekt minimalistyczny, cechujący się prostotą, który z pokorą i poszanowaniem potraktował istniejący budynek. Odsłonił jego charakterystyczną fasadę, podkreślił piękne, rzeźbiarsko potraktowane wejście.

Dlatego doradzam zobaczenie tych prac, bo z jednej strony podziwiać można wielką, odważną wyobraźnię projektantów, a z drugiej - niedzisiejszą wręcz, ogromną kulturę nagrodzonego projektu, a zarazem tych, którzy takiego wyboru dokonali.

Do tematu wrócę.