Cały ten zgiełk. Profesor i pielęgniarka Lucy Letby

Ogłaszając wyrok sędzia mówił: "W ciągu 13 miesięcy zabiłaś siedmioro kruchych dzieci i próbowałaś zabić sześcioro innych. Niektóre z twoich ofiar miały zaledwie dzień lub kilka dni. Wszystkie były bezbronne. To była okrutna, wykalkulowana i cyniczna kampania zabójstw dzieci, dotycząca najmniejszych i najbardziej bezbronnych. Wiedziałaś, że twoje działania powodują znaczne cierpienie fizyczne". I doprecyzował, że w tej sprawie nie ma żadnych okoliczności łagodzących.

Letby nie okazała wyrzutów sumienia. Do zabójstw doszło w Countess of Chester Hospital w 2015 i 2016 roku, kiedy Lucy miała 26 lat i pracowała na oddziale neonatologii jako pielęgniarka. Cieszyła się znakomitą opinią, więc długo jej nie podejrzewano. Ofiarom wstrzykiwała w żyły powietrze lub insulinę. Nie zawsze udawało się spowodować śmierć natychmiast, bo wcześniaki trzymały się życia. Wtedy ponawiała próby.

To wydarzyło się w XXI wieku, w cywilizowanym i bogatym kraju o długiej tradycji szacunku dla człowieka. Jak to możliwe? Nie wiem, ale przecież takie rzeczy nie dzieją się przypadkiem.

Zapewne mamy do czynienia z tajemnicą otchłani zła. Człowiek, który utraci moralną busolę jest zdolny do najgorszych okrucieństw. Nie z biedy, nie z chęci zysku, nawet nie z zemsty. Więc dlaczego? Większość ludzi uważa, że morderczyni noworodków musi być psychicznie chora. Nie jestem psychiatrą, lecz obserwuję tendencję do tłumaczenia zbyt wielu zachowań chorobą psychiczną. Kiedyś każde zło tłumaczono działaniem demona; dziś w Szatana niewielu wierzy, więc pozostały nam wyjaśnienia z kategorii psychiatrycznych. Z nie wiedzieć jakich powodów ludzie uznali, że rodzą się dobrzy i takimi pozostają, a zło ma być skutkiem braku zdrowia (psychicznego). Wydaje mi się to z gruntu fałszywe. W każdym razie u Lucy Letby nie stwierdzono żadnych zaburzeń psychicznych.

Wysoce cywilizowani nadzorcy obozów koncentracyjnych i kaci torturujący więźniów w ubeckich więzieniach, wracali do domów, gdzie byli czułymi ojcami i mężami. Nie byli zaburzeni, nie mieli wyrzutów sumienia. Gdy katownie opustoszały, zostawali urzędnikami albo szanowanymi politykami.

A może Letby „ratowała świat”? Może przeczytała Raport Klubu Rzymskiego i ratowała przed przeludnieniem? Albo uznała, że musi ratować świat przed globalnym ociepleniem, czego najlepszą metodą jest zmniejszenie populacji globu. Ostatecznie powtarza to multum komentatorów.

A może Lucy uznała, że ‘wcześniacze’ życie licho się zapowiada i lepiej będzie dla wszystkich, żeby je zakończyć?

A może czytała sławnego profesora etyki Petera Singera, zwolennika aborcji do porodu, a nawet dalej. Zdaniem Singera zabicie ludzkiego noworodka jest mniej naganne, niż zabicie kilkutygodniowego prosiaka, bo noworodek ma niski poziom samoświadomości. Oto co pisał profesor uniwersytetu w Princeton: „Podstawy do niezabijania osób nie stosują się do nowo narodzonych niemowląt. (…) Nikt, kto jest zdolny do zrozumienia, co się dzieje, gdy nowo narodzone niemowlę jest zabijane, nie może czuć się zagrożony przez politykę, która daje mniejszą ochronę nowo narodzonym niż dorosłym. W tym względzie Bentham miał rację, pisząc o zabijaniu niemowląt jako "o naturze nieprzysparzającej najmniejszych obaw najbardziej bojaźliwej wyobraźni".

Singer apelował o wprowadzenie „okresu przejściowego”, np. czterotygodniowego i dopiero miesięczne niemowlę nabywałoby pełnię praw. W takim ujęciu Lucy Letby byłaby całkowicie niewinna.