Chin japoński

Małe pieski stanowiły cenny dar i były wymieniane między dworami cesarskimi Chin, Japonii i Korei jako prezenty. Niektórzy uważają, że rasa powstała ze skrzyżowania spaniela tybetańskiego z mopsem; inni zakładają, że Japończycy skrzyżowali maltańczyka ze spanielem. Niestety, nie ma na to żadnych dowodów.

Od połowy XIX w. chin stał się psem salonów i dam z wyższych angielskich sfer; pieski tej rasy były m.in. towarzyszami królowej Wiktorii. Hodowla china nie była łatwa – trudno się rozmnażały, co miało wpływ na ich wysoką cenę. „Płaci się za nie tyle samo złota, ile ważą” – pisał jeden z ówczesnych importerów piesków z Japonii.

Dziś chin japoński to jedna z ras należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji spanieli japońskich i pekińczyków. Niewielki piesek (wysokość 25-28 cm, waga: 3-4 kg; miniatury – ok. 1,8 kg) nie podlega próbom pracy. Chin ma szeroki, spłaszczony pyszczek i obfitą szatę. Szata jest jedwabista, prosta i długa. Całe ciało pieska, z wyjątkiem głowy, pokryte jest owłosieniem. Umaszczenie jest białe z czarnymi lub czerwonymi łatami. Cenione są symetrycznie rozmieszczone łaty na oczach, uszach i całym ciele. Szczególnie pożądana jest szeroka, biała strzałka, biegnąca od kufy do czubka głowy.

Chin to wspaniały towarzysz, kochający i inteligentny. Niezwykle przywiązuje się do swojego właściciela, choć bywa niezależny i nie zawsze posłuszny. Niezmiernie wesoły i skory do zabawy nawet w podeszłym wieku (żyje przeciętnie 10-12 lat), uwielbia być w centrum uwagi. Dobrze się czuje w towarzystwie innych zwierząt i psów, jednak do obcych ludzi i nieznanych sytuacji podchodzi z rezerwą.

Chiny nie wymagają wiele ruchu (w Japonii chin nazywany jest „poduszkowym pieskiem”, bo nade wszystko ceni komfort i wygodę), co nie znaczy, że można zaniedbać codzienne spacery. Pieski będą się również cieszyć z zabawy w ogródku. Mimo wrodzonej pojętności nauczenie china czystości jest dość trudne, co uważane jest za wadę. Rasa ma skłonność do chorób oczu, a w czasie upałów, z racji płaskiego nosa, częste są problemy z oddychaniem.