Co się zmieni po pandemii

Psycholodzy wieszczą falę rozwodów. Ponoć ludzie przez tygodnie razem zamknięci konfliktują się i nie mogą już na siebie patrzeć. Bywa jednak inaczej: mając wreszcie dla siebie czas, odkrywają ukryte talenty innych. Natalka z mężem mają dwoje malutkich dzieci i malutkie mieszkanko. Z początku nie było łatwo. A potem? Potem Natalia zobaczyła dzieci wpatrzone z fascynacją w globus. Obok stały kieliszki z wodą – jak się okazało - zwyczajną i posoloną. Trzylatek i pięciolatka próbowali wodę i w zależności od smaku bezbłędnie pokazywali na globusie rzeki (słodka) i oceany (słona). Okazało się, że mąż potrafi wymyślać nietuzinkowe zabawy edukacyjne, a dzieci zachwycone ciągłą obecnością rodziców, rozwinęły się w zadziwiającym tempie.

Hitem czasu izolacji okazała się praca zdalna - w domu, przy komputerze. Mówi się, że wielu pracodawców zechce utrzymać taki model po epidemii. Bo to czysty zysk. Można zmniejszyć powierzchnie biur, można przerzucić na pracownika, jeśli nie koszty, to organizację napraw sprzętu, nie zajmować się pilnowaniem punktualności, tylko wyznaczać ilość „cegieł” do przerzucenia. A jednak mieszkanie nie jest dobrym miejscem do pracy. Nie chodzi tylko o to, że rzadko kto dysponuje luksusem w postaci osobnego pokoju do pracy. Brak zdecydowanego podziału między życiem prywatnym a zawodowym, jest najgorszym pomysłem z możliwych: utrudnia odpoczynek i sprawia, że jesteśmy w pracy bez przerwy. W dodatku izoluje i pogłębia samotność np. singli. Pracujemy wtedy, jak miliony uwijających się pszczół, ale bez wspólnego ula.

Nie wszyscy mogą pracować zdalnie. Personel medyczny i personel sklepów, śmieciarze, kierowcy, budowlańcy, rolnicy, przedszkolanki i nauczyciele (mimo eksperymentu, jakim były zdalne lekcje), opiekunowie dzieci i seniorów, piekarze, cukiernicy, floryści, pocztowcy… iW wielu zawodach trzeba być fizycznie obecnym… Tymczasem właśnie te zawody najczęściej są niedowartościowane. Zarówno finansowo, jak pod względem prestiżu. Otwórzmy wreszcie oczy. Nasz świat się kręci dzięki tym ludziom.

Żeby jednak nie tylko narzekać, można pomarzyć… Na przykład o tym, że po zwalczeniu podstępnego wirusa firmy zdecydują się na model 4 + 1, czyli umożliwią pracownikom zdalną pracę przez jeden dzień w tygodniu. To pozwoliłoby zachować więź między pracownikami ułatwiając im jednocześnie organizację wielu życiowych spraw. Jeszcze żeby tylko internet chciał hulać, a nie smętnie mulić.

Problem z tym był tak poważny, że rządy poprosiły internetowe wypożyczalnie filmów o obniżenie jakości obrazu, ponieważ globalna sieć korkowała się i zwalniała. Z tego wniosek,

że świat nie będzie chciał się obejść bez 5G, czyli piątej generacji sieci komórkowej. 5G ma być niezawodny, niezwykle szybki i pojemny. Połączenia działają nawet, gdy przemieszczamy się z szybkością 500 km/godzinę i pozwalają podpiąć do internetu nawet milion urządzeń na kilometr kwadratowy. Szybkość reakcji i koordynacji zmieni technologie medyczne, umożliwi tzw. inteligentny transport z samochodami bez kierowców, inteligentne domy i rozwój sztucznej inteligencji. Czyli kompletnie nowa jakość. Kłopot w tym, że liderem technologii 5G jest chińska firma Huawei. Są gotowi i najtańsi. Wyprzedzili Amerykanów i Europejczyków o dwie długości. Decyzja o kontraktach jest jednak decyzją polityczną. Dlaczego? O tym napiszę już wkrótce.