Coton de Tulear

Przeszłość Coton de Tulear jest owiana tajemnicą, a o jego historii krążą legendy – jedna z nich mówi, że kilka pierwszych piesków żyjących na Madagaskarze pochodziło z rozbitego statku francuskich żeglarzy.

Coś musi być na rzeczy, bowiem kynolodzy uznają za fakt, że coton jest bardzo blisko spokrewniony z bichonami z obszarów śródziemnomorskich, doszukują się także pokrewieństwa z papillonem, maltańczykiem, a nawet bedlington terierem. Jak jednak niewielkie pieski zdołały przeżyć w dzikiej przyrodzie wyspy? Było to możliwe tylko dzięki ich cechom charakteru – wytrwałości, chytrości, przebiegłości, skoczności oraz zdolności do szybkiego biegu. W 1971 r. Coton de Tulear został oficjalnie uznany jako rasa przez FCI.

Coton to piesek bardzo przyjacielski i rodzinny – darzy miłością wszystkich jej członków, od najmłodszego do najstarszego. Akceptuje także wszystkie domowe zwierzęta, ale uwaga – jego instynkt łowiecki przetrwał do dzisiaj. Jest czujny, ale nie szczeka bez powodu i zbytnio nie hałasuje. We Francji, USA i Kanadzie zyskał miano „psa antydepresyjnego”, ponieważ jest idealnym towarzyszem ludzi samotnych i smutnych.

Ze wszystkich sił stara się ich rozweselić i zabawić – jedną z jego sztuczek jest chodzenie (bez wcześniejszej nauki) na tylnych łapkach, a aplauz opiekuna motywuje go do dalszych wygłupów. Pieski tej rasy możemy spotkać w domach dziecka oraz domach dla seniorów.

Uczą się szybko, lubią się bawić i pływać, przepadają za długimi spacerami, potrafią przebiec wiele kilometrów, np. za rowerem. Świetnie też sobie radzą w wielu dziedzinach sportów: agility lub skills trials. Mimo swego temperamentu te niewielkie pieski (wysokość: suczka 22–27 cm; pies 25–30 cm; waga: suczka 3,5–5 kg; pies 4–6 kg) nadają się do małych mieszkań. Nie gubią włosa i nie są zagrożeniem dla alergików. Należy pamiętać o codziennej pielęgnacji i dbałości o sierść. Coton de Tulear żyją 14-16 lat.