Cudowna moc bukietów

Nie wszyscy mogą pochwalić się tak niezwykłym zwyczajem, jak tradycja zielno-kwietnych bukietów. To nie dożynki świętujące zbiory płodów rolnych: w święto Matki Boskiej Zielnej stary obyczaj składa hołd naturze wprowadzając ją w przestrzeń sacrum.

Każda okolica miała własne receptury na zielny bukiet. Naręcza, wiązanki czy „snopki” zawierały od kilkunastu do kilkuset gatunków. Tylko rośliny trujące były wykluczone, bo przecież zioła z poświęconych bukietów stanowiły domową apteczkę. Wierzono też, że bukiety te mają moc odpędzania gromów i nawałnic. Ale „magia” tego święta na czym innym polega: jego aromatyczne piękno niesie całą skomplikowaną pedagogikę. Uczy botaniki, nazw roślin i ich zastosowania. Opowiada o szacunku do natury. Tworzy więź miedzy pokoleniami i jest idealnym pretekstem rodzinnej wyprawy na łąkę. Wyzwala co w człowieku najlepsze: artystyczną wyobraźnię, spontaniczny kunszt i gust. Siła tego jest niezwykła.

W tym roku zapraszam na Mały Rynek, gdzie w poniedziałek 15 sierpnia odbędzie się wielki, otwarty dla wszystkich konkurs na najpiękniejszy bukiet zielny. Podobnie jak w latach ubiegłych rywalizować będzie można w kilku kategoriach. Specjalne nagrody czekają na dzieci oraz profesjonalnych florystów. Informacje na www.cudownamocbukietow.pl lub na FB.

A w dniach wcześniejszych odkrywamy cuda zgromadzone w Pałacu Biskupa Erazma Ciołka przy ul. Kanoniczej 17, gdzie w renesansowych wnętrzach zgromadzono dzieła sztuki, które oglądających mają przenieść do raju. W sobotę 13 sierpnia Muzeum proponuje dwa oprowadzania (godz. 10 i 11.30) śladami roślin i ziół przedstawionych w dziełach z Galerii Sztuki Dawnej Polski.

Z kolei w niedzielę 14 sierpnia, pod okiem specjalisty, można będzie wykonać zielny bukiet oraz posłuchać wykładu o tajemniczym obrazie „Maria-Immaculata w otoku różańcowym”. Obraz ten powstał ok. roku 1630 i miał pomagać w modlitwie różańcowej. Każda z tajemnic oznaczona jest symbolem w postaci róży i podpisana złotym kolorem: speculum sine macula (zwierciadło bez skazy), scala caeli (schody do nieba), quasi plantatio rosae (róże), quasi palma (palma), fons signatus (źródło zapieczetowane), turris David (wieża Dawida), hortus conclusus (ogród zamknięty), templum Dei (świątynia boża), porta clausa (brama zamknięta), quasi cedrus (cedr), puteus aquarum (zdrój wód), quasi platanus (platan), quasi oliva (oliwka), quasi cypressus (cyprys), porta caeli (brama nieba).

Proszę wybaczyć ten długi spis, ale brzmi on jak muzyka języka, którego brzmienie zniewala, choć niewiele już zeń rozumiemy. I właśnie zapomniane sensy Złotego Ołtarza Maryi będzie można odkryć podczas niedzielnego wykładu.