Czarne ptaki wiedzą o sobie wszystko

Nim przysiądą na zaoranych polach, czekają aż rosa choć trochę obeschnie. Przesiadują na elektrycznych przewodach. Zadałem sobie nieco trudu i policzyłem, ile kawek tworzy ów czarny naszyjnik. Prawie półtorej setki! Nawet jeśli pomyliłem się o kilka sztuk, to końcowa liczba wygląda imponująco.

Co ciekawsze nie wiem i nigdy nie będę wiedział czy to jeszcze nasze, małopolskie kawki czy to już przybysze ze wschodu i północy. Kawki, podobnie większe od nich gawrony mają to do siebie, iż systematycznie wędrują na cieplejszy zachód i południe kontynentu. Nasze trafiają na południe Węgier i Bałkany. Niespecjalnie daleko, ale kilometry przekładają się na kilka stopni ciepła nawet w najsroższe zimy. A sam raz, żeby doczekać wiosny. Zaś u nas pojawiają się ptaki z północy.

Dla naszego oka nie ma różnicy. Te i tamte są smoliście czarne. Ot, czarne ptaki i już. Gdyby nasz narząd wzroku widział w ultrafiolecie, to każdy czarny ptak mieniłby się kolorami tęczy. Ba, każdy z nich byłby inny i łatwy do odróżnienia. Czasem w promieniach słońca pióra gawronów połyskują fioletowym odcieniem. To drobny fragment całego spektrum ugięć i załamań promieni słońca na piórach.

Ornitolodzy twierdzą, iż widzące w ultrafiolecie czarne ptaki odróżniają płeć, pochodzenie i zajmowaną w strukturze stada pozycję każdego osobnika. Czyli wiedzą o sobie wszystko, czego my możemy się najwyżej domyślać.